Aldfrith z Nortumbrii: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Irlandzcy poeci" za pomocą HotCat |
poprawa linków |
||
Linia 11:
| do = 705
| poprzednik = [[Egfryt z Nortumbrii|Egfryt]]
| następca = [[
| 2 tytuł =
| 2 data koronacji =
Linia 43:
| matka = [[Fin (irlandzka księżniczka)|Fin]]
| żona = [[Cuthburga]]
| dzieci = [[Osred I z Nortumbrii|Osred]], [[Osric z Nortumbrii|Osric]]
| rodzeństwo = [[
| odznaczenia =
| commons =
Linia 56:
Już od młodych lat Aldfrith był znany ze swej miłości do ksiąg i nauki. Został więc wysłany na wyspę [[Iona (wyspa)|Iona]], gdzie spokojnie mógł studiować{{r|gk}}. Współczesne mu źródła historyczne zachwalają jego wiedzę, inteligencję i elokwencję. Jego przeznaczeniem miała być kariera duchowna. Stało się jednak inaczej - kiedy w 685 roku w [[Bitwa pod Nechtansmere|bitwie pod Nechtansmere]] zginął jego brat [[Egfryt z Nortumbrii|Egfryt]], rządzący dotąd w Nortumbrii, Aldfrith został jego następcą. Niektórzy historycy sugerują, iż wybór jego osoby był wynikiem poparcia ze strony sojuszu [[Piktowie|Piktów]] i królestwa [[Dalriada|Dalriady]], którzy chętniej widzieli na tronie sąsiedniego królestwa uczonego niż wojownika, jak Oswiu czy Egfryt. Aldfrith spełnił ich oczekiwania - kronikarze odnotowali za jego panowania zaledwie jedną bitwę w 697 lub 698 roku z Piktami (zginął w niej książę Berht)<ref>Yorke, s. 132</ref>. Okres jego rządów uważany jest za początek złotego wieku w dziejach Nortumbrii<ref name=g>Green, s. 397</ref>.
Aldfrith musiał dbać o swoje kontakty z kościołem w Nortumbrii, który w owym czasie cieszył się znacznymi przywilejami i wpływami. Duchowni nie tylko cieszyli się autorytetem związanym z władzą kościelną, ale również byli właścicielami gruntów i w znacznym stopniu kontrolowali handel. Aldfrith wydaje się cieszyć poparciem duchowieństwa, zwłaszcza swojej przyrodniej siostry [[Elfleda z Nortumbrii|Elfledy]]<ref>Yorke, s. 116</ref> i wpływowego biskupa [[
Prawdopodobnie za panowania Aldfritha rozpoczęto bicie srebrnych monet, tzw. [[sceatt]]ów<ref>Yorke, s. 119</ref>. Bito je w wielu państwach anglosaskich, nawet znacznie wcześniej, jednak te nortumbryjskie wyróżniają się tym, że noszą imię Aldfritha, napisane [[
Potężny król Wessex [[Ine z Wessex|Ine]], za namową swego kuzyna, biskupa Aldhelma{{r|gk}}, zdecydował się oddać Aldfrithowi za żonę swoją siostrę [[Cuthburga z Wessex|Cuthburgę]] i związać oba kraje sojuszem dynastycznym. Aldfrith w ten sposób został jednym z najpotężniejszych władców anglosaskiej Anglii. Znane są imiona co najmniej dwóch synów Aldfritha: [[Osred I z Nortumbrii|Osreda]] i [[Osric z Nortumbrii|Osrica]], nie jest jednak pewne, czy ich matką była Cuthburga. Wiadomo natomiast, że małżeństwo rozstało się niedługo przed śmiercią króla. [[Florencja z Worcester]] odnotowała, że rozstanie nastąpiło z inicjatywy królowej, która miała się wyrzec małżeństwa w imię miłości do Boga. Cuthburga wstąpiła do zakonu a następnie została ksienią [[Opactwo w Barking|klasztoru w Barking]].
Współcześni mu kronikarze odnotowali, że Aldfrith chorował przez jakiś czas, aż w końcu zmarł 14 grudnia 705 roku w [[Driffield]] w hrabstwie [[East Riding of Yorkshire]]. Po jego śmierci władzę w Nortumbrii na dwa miesiące przejął uzurpator [[Eadwulf z Nortumbrii|Eadwulf]], co wspomina Stephen Ripon w swym życiorysie biskupa Wilfrida. Eadwulf został usunięty z tronu i wygnany z kraju, a władcą został syn Aldfritha, Osred{{r|g}}, wówczas małoletni. Po jego zamordowaniu, na tronie Nortumbrii zasiadł jego daleki krewny z innej linii potomków [[Ida z Bernicji|Idy]]<ref>Yorke, s. 229</ref>.
{{Przypisy}}
|