Florian Marciniak: Różnice pomiędzy wersjami

'''Florian Marciniak''' (ur. [[4 maja]] [[1915]] w [[Gorzyce (powiat kościański)|Gorzycach]] koło [[Czempiń|Czempinia]], zm. [[20 lutego]] [[1944]] w [[obóz koncentracyjny|obozie koncentracyjnym]] [[Gross-Rosen]]) -– wybitny [[Stopnie instruktorskie (harcerstwo)|instruktor harcerski]], [[harcmistrz]], pierwszy [[Naczelnik ZHP|naczelnik]] [[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]].

Urodził się [[4 maja]] [[1915]] w [[Gorzyce (powiat kościański)|Gorzycach]] pod [[Czempiń|Czempiniem]]. W [[1934]] zdał maturę w [[III Liceum Ogólnokształcące im. św. Jana Kantego w Poznaniu|Państwowym Gimnazjum im. Jana Kantego]] w [[Poznań|Poznaniu]]. W latach [[1934]]-[[1938]] studiował [[nauki prawne|prawo]] na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza|Uniwersytecie Poznańskim]], potem pracował w Banku Związku Spółek Zarobkowych w [[Poznań|Poznaniu]].

Od młodych lat należał do [[harcerstwo|harcerstwa]], w którym był drużynowym 21 Poznańskiej Drużyny Harcerzy im. [[Tadeusz Reytan|Tadeusza Reytana]], wiceprezesem Akademickiego Koła Harcerskiego im. Heliodora Święcickiego w Poznaniu, kierownikiem Wydziału Młodzieży w Wielkopolskiej Komendzie Chorągwi Harcerzy. Był najmłodszym [[harcmistrz]]emharcmistrzem w [[Związek Harcerstwa Polskiego|ZHP]] (stopień uzyskał 10 maja [[1938]]). W latach [[1937]] - [[1938]] pełnił funkcję zastępcy komendanta [[Harcerska Szkoła Instruktorska w Górkach Wielkich|Harcerskiej Szkoły Instruktorskiej w [[Górki Wielkie|Górkach Wielkich]] koło Skoczowa (jej komendantem był [[Aleksander Kamiński]]).

Tuż przed kapitulacją stolicy - [[27 września]] [[1939]] - otrzymał nominację na [[Naczelnik ZHP|naczelnika]] "[[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]]" - organizacji zakonspirowanego [[harcerstwo|harcerstwa]] męskiego. Był nim, aż do aresztowania [[6 maja]] [[1943]] Wywarłwywarł duży wpływ na program wychowawczy i plany działania tajnej organizacji. Wprowadził w "Szarych Szeregach" zasadę "[[wychowanie|wychowania]] przez [[walka (wojsko)|walkę]]" w ramach programu "[[Dziś, jutro, pojutrze]]".

W marcu [[1943]] brał udział w przygotowaniach odbicia z rąk Gestapo [[Jan Bytnar|Janka Bytnara]] "Rudego" ("[[Akcja pod Arsenałem]]").

[[6 maja]] [[1943]] roku Florian Marciniak został aresztowany w [[Warszawa|Warszawie]] przez funkcjonariuszy poznańskiego [[Gestapo]]. Przesłuchiwano go w siedzibie KdS w [[AlejaMauzoleum SzuchaWalki i Męczeństwa w Warszawie|Alei Szucha]] w Warszawie. Nie wydał swoich współpracowników. W czasie transportu do Poznania Florian usiłował uciec skacząc z pędzącego samochodu w okolicach [[Sochaczew]]a - niestety bez powodzenia. Straszliwie zmaltretowany został umieszczony w osławionej katowni poznańskiej - "[[Fort VII w Poznaniu (obóz zagłady)|Forcie VII"]] w celi nr 66. W celu odbicia Floriana zostało powołane [[stowarzyszenie]] "Białej Róży", w którego skład weszli m.in. [[Stanisław Broniewski]] - "Orsza", [[Eugeniusz Stasiecki]] - "Piotr", [[Edward Zürn]] - "Jacek", [[Zygmunt Kaczyński]] - "Wesoły", [[Adam Borys]] - "Pług", [[Władysław Cieplak]] - "Miłek", [[Tadeusz Zawadzki (harcmistrz)|Tadeusz Zawadzki]] - "Zośka", oraz specjalnie dobrany oddział z [[Grupy Szturmowe|Grup Szturmowych]].

Harcerzom nie udało się odbić swojego przywódcy - [[18 lutego]] [[1944]] Florian Marciniak został wywieziony do [[Obózobóz karno-śledczy w Żabikowie|obozu w Żabikowie]] pod Poznaniem, następnie do [[obóz koncentracyjny|obozu koncentracyjnego]] w [[Gross-Rosen]], w którym wdnia dniu [[20 lutego]] [[1944]] roku został zamordowany.

[[Listopad 2006#11 listopada 2006|11 listopada 2006]] został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]].