Borys (Wik): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Bibliografia: poprawa linków |
m poprawa linków |
||
Linia 45:
Po ukończeniu szkoły średniej w 1923 wstąpił do monasteru Przemienienia Pańskiego w Saratowie. W 1926 został wyświęcony na diakona-[[celibat]]ariusza przez biskupa [[Żywa Cerkiew|Żywej Cerkwi]]. Również w ramach niekanonicznego ruchu odnowicielskiego wstąpił do monasteru, przyjmując imię Serafin przy postrzyżynach w ''riasofor'' i Borys w momencie składania ślubów wieczystych. Od 1930 do wcielenia do wojska w 1931 był duchownym odnowicielskiej eparchii riazańskiej. Po zakończeniu służby wojskowej złożył akt pokutny i wrócił do [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]] jako mnich (jego święcenia diakońskie nie zostały uznane za ważne). W 1935 został ponownie wyświęcony na diakona, następnie zaś na kapłana. W tym samym roku został aresztowany i spędził dwa lata w więzieniu. Po uwolnieniu podjął pracę w zakładach "Sarmaszstroj". 1 listopada 1942 arcybiskup [[Grzegorz (Czukow)]] wyznaczył hieromnicha Borysa na proboszcza parafii soboru katedralnego w Saratowie. W tym samym roku duchowny otrzymał godność [[igumen]]a, zaś w sierpniu 1943 [[archimandryta|archimandryty]].
2 kwietnia 1944 w [[sobór Objawienia Pańskiego w Moskwie|soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie]] archimandryta Borys przyjął [[chirotonia|chirotonię]] na biskupa nieżyńskiego, wikariusza [[Eparchia czernihowska (Patriarchat Moskiewski)|eparchii czernihowskiej]], w której jako główny konsekrator wystąpił patriarcha moskiewski i całej Rusi [[Sergiusz (patriarcha Moskwy)|Sergiusz]]. W 1945 biskup Borys został ordynariuszem eparchii czernihowskiej i nieżyńskiej. W 1947 przeniesiony na katedrę [[eparchia saratowska i wolska|saratowską]], zaś od 1948 został ''[[locum tenens]]'' eparchii [[eparchia orenburska i buzułucka|czkałowskiej i buzułuckiej]]; od 1949 zarządzał nią jako ordynariusz.
W czerwcu 1950 został skierowany do [[Berlin]]a w celu dokonania oceny funkcjonowania w Niemczech Zachodnich parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jego raport zalecał dokonanie w [[eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny)|eparchii berlińskiej i niemieckiej]] reorganizacji. W rezultacie we wrześniu 1950 Borys (Wik) sam został biskupem berlińskim. Przeprowadził remont [[sobór Zmartwychwstania Chrystusa|soboru katedralnego w Berlinie]] oraz cmentarnej [[cerkiew św. św. Konstantyna i Heleny w Berlinie|cerkwi św. św. Konstantyna i Heleny]]. Zainicjował również druk miesięcznika ''Głos prawosławia'' w nakładzie 500 egzemplarzy i organizował w domu biskupim pokazy filmów radzieckich. W 1951 otrzymał godność arcybiskupią.
| |||