Władysław II płocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
Vinne2.bot (dyskusja | edycje) |
||
Linia 5:
Nie wiadomo kiedy dokładnie się urodził. W każdym razie w chwili śmierci w [[1355]] r. ojca był jeszcze małoletni i znalazł się po opieką rady regencyjnej kierowanej przez [[biskupi płoccy|biskupa płockiego]] [[Paweł Giżycki|Pawła Giżyckiego]] i Annę Oleśnicką. Regencja formalnie zakończyła swoje rządy w [[1459]] r., kiedy starszy brat Władysława Siemowit VI osiągnął wiek, który zgodnie z prawem uważano za sprawny do objęcia władzy (na [[Mazowsze|Mazowszu]] było to 14 lat). W tym samym roku do księstwa młodych Władysławowiczów przyłączono ziemię gostynińską stanowiącą dotąd [[oprawa wdowia|oprawę wdowią]] ciotki książąt – Małgorzaty (wdowy po [[Siemowit V|Siemowicie V]]).
Rządy Siemowita VI trwały tylko do nocy sylwestrowej [[1461]] na [[1462]] r., kiedy to starszy syn Władysława I niespodziewanie zmarł. Śmierć brata uczyniła Władysława II jedynym spadkobiercą Mazowsza Płockiego i ziemi bełskiej. Z powodu jego małoletniości rządy przejęła na powrót regencja pod przewodnictwem biskupa. Niestety niespełna dwa miesiące po zgonie brata, śmierć dosięgła także Władysława. Tak nagłe zgony młodych książąt (liczących 16 i 14 lat w chwili śmierci) spowodowało rozszerzanie się pogłosek, że [[Piastowie|Piastów]] otruto. Podejrzenia kierowano głównie w kierunku kasztelana sochaczewskiego Gotarda z Rybna, który miał się poczuć obrażony próbą odebrania mu przez książąt jakiejś wsi. Obecnie przyjmuje się jednak, że zgon obu książąt był naturalny, o czym świadczy nie podjęcie tego tematu przez na ogół dobrze poinformowanego o stosunkach panujących na Mazowszu [[Jan Długosz|Jana Długosza]]. Najprawdopodobniej przyczyną śmierci w tak młodym wieku Siemowita i Władysława była dziedziczna choroba tej linii Piastów – [[gruźlica człowieka]].
Śmierć Władysława II Płockiego i wymarcie na nim linii książąt mazowieckich wywodzących się od [[Siemowit IV|Siemowita IV]] spowodowała, że [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierz Jagiellończyk]] zgodnie z prawem lennym chciał przyłączyć całość jego władztwa do korony [[Polska|polskiej]]. Energiczne działania ciotki ostatnich książąt Katarzyny, oraz niechęć możnowładztwa mazowieckiego do zmiany suwerena skłoniła ostatecznie Jagiellona do inkorporacji tylko ziemi bełskiej na [[Ruś Halicka|Rusi Halickiej]], oraz ziem rawskiej i gostynińskiej na Mazowszu Płockim. W 1476 roku dodatkowo inkorporowano do Korony ziemię sochaczewską. Pozostałe terytoria trafiły jeszcze na jakiś czas w ręce książąt mazowieckich linii [[Warszawa|warszawskiej]] pomimo, że król zajął zamek płocki i odebrał tam przysięgę płockiej szlachty. Nie potrafił jednak w pokojowy sposób przełamać oporu możnych przywiązanych do lokalnej dynastii piastowskiej, a przymusu militarnego [[Kazimierz Jagiellończyk]] wykorzystywać nie zamierzał.
| |||