Bateria burtowa: Różnice pomiędzy wersjami

'''Bateria burtowa''' - dawny sposób umieszczenia [[działo|dział]] na [[okręt|okręcie]], polegający na ustawieniu ich na [[laweta]]ch na [[pokład|pokładzie]] działowym, w kierunku na obie [[burta (statek wodny)|burty]]. W ten sposób, działa strzelały w przybliżeniu prostopadle do osi podłużnej okrętu, z niewielką możliwością zmiany kąta ostrzału w poziomie. Lufy dział wystawały na zewnątrz burt przez zamykane furty działowe. Po wystrzale, działa cofały się do wnętrza kadłuba, co umożliwiało ich załadowanie [[broń odprzodowa|odprzodowe]]. Pokłady działowe ciągnęły się zwykle przez większość długości okrętu, a poszczególne działa nie były ododdzielone siebie oddzieloneprzegrodami. Ponieważ baterie znajdowały się na obu burtach, nie więcej niż połowa [[artyleria|artylerii]] okrętu mogła strzelać w kierunku jednej burty (w praktyce, nieco mniej niż połowa gdyż nieliczne działa bywały montowane w kierunku na [[dziób (statek wodny)|dziób]] i [[rufa (statek wodny)|rufę]] okrętu).

Baterie burtowe były podstawowym sposobem umieszczenia artylerii na okrętach żaglowych od początku jej stosowania na okrętach, to jest około [[XVI]] wieku. Stosowano je początkowo m.in. na [[galeon]]ach i [[pinka]]ch, później na [[okręt liniowy|okrętach liniowych]], [[fregata (okręt żaglowy)|fregatach]], [[fregata pancerna|fregatach pancernych]], [[korweta]]ch, [[slup wojenny|slupach]] i innych. Na dużych okrętach działa ustawiano na kilku pokładach. Na skutek specyfiki umieszczenia dział, naturalnym sposobem walki na morzu stał się [[szyk liniowy]]. Baterie burtowe raczej nie były natomiast stosowane na okrętach wiosłowych ([[galera]]ch), a jeśli już to w bardzo zredukowanej formie, z uwagi na rząd wioseł na burcie.