Friedrich Ebert: Różnice pomiędzy wersjami

W roku [[1919]] został wybrany na pierwszego prezydenta nowej [[Republika|republiki]]. Urząd ten pełnił do czasu swojej śmierci w roku [[1925]]. W czasie swej kadencji wydatnie przyczynił siesię, w porozumieniu z socjaldemokratycznym ministrem obrony, [[Gustav Noske|Gustavem Noske]], do stłumienia powstaniatzw. [[ZwiązekPowstanie Spartakusa (1919)|powstania Spartakusa]], podkierowanego przywództwemprzez dawnych towarzyszy partyjnych z SPD [[Róża Luksemburg|RóżyRóżę LuksemburgLuxemburg]] i [[Karl Liebknecht|Karla Liebknechta]]. Był w imieniu Niemiec sygnatariuszem [[traktat wersalski|traktatu wersalskiego]], co nie przysporzyło mu sympatii w społeczeństwie.

Był w imieniu Niemiec sygnatariuszem [[traktat wersalski|traktatu wersalskiego]], co nie przysporzyło mu sympatii w społeczeństwie. Reprezentował rewizjonistyczne poglądy w sprawie polskiego [[Górny Śląsk|Śląska]], [[Korytarz polski|Pomorza]] i [[Poznańskie]]go. Wydana przez Eberta proklamacja o neutralności Niemiec w czasie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] [[1919]]-[[1921]] wprowadzała zakaz tranzytu przez Niemcy materiałów wojskowych z [[Francja|Francji]] z pomocą dla walczących Polaków. Był też inicjatorem nawiązania stosunków dyplomatycznych z [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|Rosyjską Federacyjną Socjalistyczną Republiką Radziecką]] i późniejszym [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich]].