Bitwa pod Adrianopolem (1205): Różnice pomiędzy wersjami

}}

 

 

W roku [[1204]] rządy w Bizancjum sprawowali Łacinnicy. W wyniku brutalnego obchodzenia się z miejscową ludnością, gwałtów i rabunków szybko doszło do wybuchu niezadowolenia. W roku [[1205]], gdy wojska łacinników skierowały się do Azji Mniejszej oraz na [[Peloponez]], mieszkańcy [[Tracja|Tracji]] wzniecili bunt mordując żołnierzy garnizonów łacińskich. Mieszkańcy miast bizantyńskich poprosili także o pomoc cara bułgarskiego Kalojana, obiecując mu koronę bizantyńską.

Dnia [[14 kwietnia]] oddziały Kumanów zaatakowały obóz łacinników, pozorując ucieczkę. Ścigający ich rycerze hrabiego Ludwika de Blois wpadli w zasadzkę i zostali rozbici. Zginęło ponad 300 łacinników, w tym hrabia de Blois, cesarz Baldwin dostał się do niewoli. Według niepotwierdzonej relacji cesarz zmarł po 3 dniach wrzucony w kajdanach do grobu. Pozostali przy życiu łacinnicy uciekli w kierunku morza.

 

 

[[Kategoria:Średniowieczne bitwy w historii Bułgarii|Adrianopol]]