Christian Wolff: Różnice pomiędzy wersjami

Znaczący wpływ na kształtowanie jego poglądów posiadał [[Gottfried Wilhelm Leibniz]]. Od [[1703]] wykładał na uniwersytecie w [[Lipsk]]u jako tzw. prywatny nauczyciel (privatdozent), a w [[1706]], dzięki rekomendacji Leibniza otrzymał Wolff katedrę matematyki i filozofii na [[Uniwersytet Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze|Uniwersytecie w Halle]]. Rozwijał tam racjonalistyczną filozofię oraz teologię dogmatycznadogmatyczną i systematyczną w duchu Oświecenia. W [[1710]] był przyjęty w poczet członków Londyńskiej Akademii Nauk, a w [[1711]] Berlińskiej Akademii Nauk.

[[Halle (Saale)|Halle]] było głównagłówną siedzibą [[pietyzm]]u, nowego nurtu w kościele ewangelickim zwracającego się ku osobistej pobożności. Wolff długi czas pozostawał w sporze z ideologami owego ruchu. Do wybuchu doszło, gdy Wolff, analizując [[konfucjanizm]], pochwalił w nim czystą moralność oraz siłę ludzkiego intelektu zdolnego o własnych siłach prowadzić życie [[Etyka|etyczne]], co było nie do przyjęcia dla zwolenników pietyzmu. W efekcie Wolff został posądzony o [[ateizm]], pozbawiony katedry i wypędzony w [[1723]] z Halle. Na mocy dekretu króla [[Fryderyk Wilhelm I Pruski|Fryderyka Wilhelma I]] dostał 48 godzin na opuszczenie [[Królestwo Prus|Prus]], pod groźbą kary śmierci, co było najgłośniejszym dramatem w sferach naukowych w XVIII w. Znalazł dla siebie katedrę w [[Marburg]]u. W [[1740]] [[Fryderyk II Wielki|Fryderyk II]] przyjął go ponownie na uniwersytet w Halle; od [[1743]] był rektorem tej uczelni. Zmarł w Halle [[9 kwietnia]] [[1754]].