Eduard Schnack: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
Romi (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne, drobne techniczne, wikizacja
Linia 1:
[[Plik:Bb schnack.jpg|thumb|Nagrobek Eduarda Schnacka na tzw. [[Nowy Cmentarz Ewangelicki w Bielsku-Białej|Nowym Cmentarzu Ewangelickim]] w [[Bielsko|Bielsku]].]]
'''Eduard Emanuel Schnack''' (ur. [[7 lutego]] [[1853]] w [[Opawa|Opawie]], zm. [[22 grudnia]] [[1941]] w [[Bielsko|Bielsku]]) – mistrz [[Kominiarz|kominiarski]], [[Botanika|botanik]] - [[Samokształcenie|samouk]], [[kolekcjoner]], muzealnik, działacz społeczny i [[Filantropia|filantrop]]. MieszkaniecOd 1878 roku mieszkaniec [[Bielsko|Bielska]] od 1878 roku.
 
== Życiorys, dokonania ==
Był synem mistrza kominiarskiego Eduarda Schnacka i Herminy z domu Kuttler. Kształcił się zawodowo w opawskim warsztacie ojca. Już jako mieszkaniec Bielska był powiatowym mistrzem kominiarskim i zasiadał w zarządzie cechu kominiarskiego na [[Śląsk Cieszyński|Śląsku Cieszyńskim]].
 
Pasja przyrodnicza Schnacka przyniosła, obok powstania imponującej kolekcji motyli, stworzenie dwu [[Alpinarium|alpinariów]] na terenie miasta. Były to pierwsze założenia tego typu na Śląsku Cieszyńskim. Jako pierwsze powstało alpinarium w jego przydomowym ogrodzie przy obecnej ul. Sobieskiego 14, róg Listopadowej. Był to początkowo niewielki [[rezerwat]] dla roślin zagrożonych wyginięciem. Naprzeciw [[Kościół Świętej Trójcy w Bielsku-Białej|kościoła pw. św. Trójcy]] dziś widoczne są znikome ślady owego założenia, całość uległa dewastacji w latach powojennych. Drugie alpinarium, powstałe w 1905 roku, na powierzchni 400 m², istnieje do dzisiejszego dnia na stoku obok [[Schronisko PTTK na Szyndzielni|schroniska na Szyndzielni]]. Ostatnio remontowane w 2011<ref>{{Cytuj stronę|url=http://bielskobiala.gazeta.pl/bielskobiala/1,88025,10468909,Alpinarium_wrocilo_do_dawnej_swietnosci.html|autor=Marcin Czyżewski|tytuł=''Alpinarium wróciło do dawnej świetności''|opublikowany=gazeta.pl|data=14 października 2011|data dostępu=20 kwietnia 2012}}</ref>.
 
Najbardziej znany był jednak jako współorganizator i długoletni [[kustosz]] miejskiego[[Muzeum w Bielsku-Białej - Zamek książąt Sułkowskich|Muzeum Miejskiego]] w [[muzeumBielsko|Bielsku]]. W latach 1903-19061903–1906 zajmował się pozyskiwaniem środków finansowych oraz eksponatów do kolekcji. Po otwarciu muzeum wiosną 1906 roku, w domu nr 9 przy bielskim [[Rynek w Bielsku-Białej|rynku]], był jego opiekunem i klucznikiem<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Berezowski| imię = Stanisław| tytuł = Przewodnik po województwie śląskim| wydawca = [[Instytut Śląski w Katowicach|Instytut Śląski]]| miejsce = Katowice| rok = 1937| strony = 371}}</ref>. Eduard Schnack nie tylko pełnił tę funkcję społecznie (do 1941 roku), ale z własnych funduszy pozyskiwał przedmioty do kolekcji oraz pokrywał niejednokrotnie koszty ich renowacji.
 
Był jednym z pierwszych członków założonego w 1893 roku Towarzystwa Beskidzkiego -([[Język niemiecki|niem.]] ''[[Beskidenverein]]''), a od 1936 roku członkiem [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego]].
 
Był także członkiem bielskiego oddziału stowarzyszenia "Nordmark"„Nordmark”, a około 1901 roku jego wiceprezesem<ref>Stowarzyszenie zajmowało się krzewieniem szkolnictwa niemieckiego oraz m.in. utrzymywało bursę dla młodzieży szkolnej.</ref>.
 
Jego żoną była Klara z domu Keller.
Linia 18:
 
== Ciekawostki ==
* W pracy zawodowej korzystał z pomocy swej wychowanicy Herminy "Minki"„Minki” Keller, jedynej znanej kobiety - kominiarza na Śląsku.
* Jedną z jego zasług jest uratowanie oryginału posągu [[Neptun (mitologia)|Neptuna]] z fontanny na bielskim rynku - obecnie eksponowanego w sieni wjazdowej na dziedziniec [[Muzeum w Bielsku-Białej - Zamek książąt Sułkowskich|Zamku Sułkowskich]]. Schnack postawił posąg na terenie swego przydomowego alpinarium po usunięciu fontanny z rynku.
* [[Puchacz]] na nagrobku Schnacka umieszczony został na pamiątkę jego długoletniego członkowstwa w "[[Schlaraffia]] Bilitia"Bilitia” - organizacji parawolnomularskiej<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Rocznik Muzeum w Gliwicach| wydawca = [[Muzeum w Gliwicach]]| miejsce = Gliwice| rok = 2006| strony = 117-154117–154 | rozdział = Działalność Stowarzyszenia [[Schlaraffia]] Reych Glivitium w Gliwicach| nazwisko r = Topa| imię r = Katarzyna | tom = XX| issn = 0860-0937}}</ref>.
 
{{Przypisy|1}}