Kampania Cromwella w Irlandii: Różnice pomiędzy wersjami

Po porażce w [[bitwa pod Scarrifholis|bitwie pod Scarrifholis]] Butler zbiegł do Francji. Jego miejsce zajął Sir Ilick Burke. W lipcu roku 1651 po kolejnej porażce w [[bitwa pod Knocknaclashy|bitwie pod Knocknaclashy]] siły Irlandczyków i Rojalistów kontrolowały juzjuż tylko niewielki obszar na zachód od rzeki Shannon, miasta [[Limerick]] i [[Galway]] a także niewielką enklawę w hrabstwie Kerry. Ireton obległ [[Limerick]], natomiast armia północna podeszła pod miasto [[oblężenie Galway|Galway]]. Oba miasta były silnie umocnione i dopiero głód i choroby w trakcie długiego oblężenia zmusiły obrońców do kapitulacji. Po kapitulacji Limerick (1651) i Galway (1652) opór irlandzki został stłumiony. Wielu Irlandczykom nie odpowiadały jednak warunki kapitulacji, dlatego też kontynuowali jeszcze rok walkę partyzancką. Anglicy surowo jednak karali wszystkich wspomagających partyzantów, paląc ich pola uprawne, niszcząc całe wioski co doprowadziło szybko do wybuchu głodu i zarazy. Ostatnia zorganizowana grupa rebeliantów skapitulowała w [[Cavan]] w roku [[1653]].