Aleksander Węgierko: Różnice pomiędzy wersjami

|zespół artystyczny = [[Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku|Teatr Dramatyczny w Białymstoku]]

Pierwszy dyrektor i założyciel [[Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku|Teatru Dramatycznego w Białymstoku]].

Zadebiutował w [[1912]] roku, w [[Wilno|Wilnie]]. Od przełomu lat 1913/1914 występował w [[Warszawa|Warszawie]], głównie w [[Teatr Polski w Warszawie|Teatrze Polskim]]. Był również związany z wieloma innymi teatrami m.in.: [[Teatr Narodowy w Warszawie|Teatrem Narodowym w Warszawie]], [[Teatr Bagatela|Teatrem Bagatela w Krakowie]], [[Teatr Mały w Warszawie|Teatrem Małym w Warszawie]], [[Ulica Chłodna w Warszawie|Teatrem na Chłodnej w Warszawie]], [[Teatr Nowy w Warszawie|Teatrem Nowym w Warszawie]] oraz [[Teatry i festiwale teatralne w Lublinie|Teatrem Wojska Polskiego w Lublinie]]<ref>http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/18612,karierateatr.html#start</ref>.

Współzałożyciel (1939) i kierownik artystyczny ''Państwowego Teatru Polskiego Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej'' w [[Grodno|Grodnie]] (obecnie '''Teatr Dramatyczny w Grodnie'''). W lipcu 1940 Węgierko przyjechał do Białegostoku. Ciesząc się sporym autorytetem w środowisku artystycznym oraz u władz radzieckich, zdobył fundusze i rozbudował gmach teatru. Wystawił między innymi: "[[Intryga i miłość|Intrygę i miłość]]" Schillera, "[[Dożywocie (komedia)|Dożywocie]]" Fredry, "[[Pigmalion. Romans w pięciu aktach|Pigmaliona]]" Shawa, "[[Panna Maliczewska|Pannę Maliczewską]]" Zapolskiej, "[[Wesele Figara]]". Po agresji hitlerowskiej na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] moskiewski MChat apelował do Węgierki, by ewakuował się w głąb Rosji i zaczął grać i reżyserować na jego deskach. Węgierko odmówił, nie chciał zostawić zespołu.

Od [[15 stycznia]] [[1915]] roku, żonaty ze znaną [[scenograf|scenografką]]ką Zofią Węgierkową ''de domo Billauer'' (1893-1975)<ref>http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/15553.html</ref>.

Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Najprawdopodobniej ukrywał się przez jakiś czas jako organista u proboszcza we wsi pod Białymstokiem. Kiedy robiło się coraz niebezpieczniej, proboszcz chcąc go ratować, postanowił wysłać Węgierkę furmanką gdzie indziej. Furmankę zatrzymało [[gestapo]]. Indagowany Węgierko załamał się i przyznał się, że jest [[ŻydŻydzi|Żydem]]. Gestapowcy natychmiast go aresztowali i wysłali do obozu koncentracyjnego, gdzie zginął rok później. Inna wersja mówi, że zginął w ruinach białostockiego teatru.