Bitwa pod Dębem Wielkim: Różnice pomiędzy wersjami

Była to zwycięska bitwa wojsk polskich dowodzonych przez generała [[Jan Zygmunt Skrzynecki|Jana Skrzyneckiego]] nad [[Samodzielny Korpus Litewski|rosyjskim korpusem]] generała [[Grigorij Rosen|Grigorija Rosena]]. Bitwa miała miejsce 31 marca 1831 roku pod Dębem Wielkim (na wschód od [[Warszawa|Warszawy]]).

Po porażce w [[II bitwa pod Wawrem|bitwie pod Wawrem]] rosyjski generał [[Fiodor Geismar]] wycofał się na [[Dębe Wielkie (powiat miński)|Dębe Wielkie]] i dołączył do [[Samodzielny Korpus Litewski|6 korpusu]] generała G.Rosena. Rosen, mając teraz 8000 piechoty, 2000 jazdy i 20 dział zajął silną pozycję, którą na prawym skrzydle osłaniał las, a z przodu rozlewiska chroniące przed ewentualnym atakiem jazdy polskiej. Umocnieni Rosjanie czekali teraz na nadejście koncentrującej się w [[Rysie (powiat miński)|Rysiach]] 25 dywizji. Gdy nadszedł generał Skrzynecki (30 000 żołnierzy), nie potrafił zdecydować się na atak i do wieczora wojska polskie nie podjęły prawie żadnej akcji. Dopiero, gdy Rosen zdecydował się na odwrót, generał [[Wojciech Chrzanowski]] zaproponował, by przeprowadzić szarżę szóstkami po grobli. Pomysł ten zrealizował generał [[Kazimierz Skarżyński]] częściowo rozbijając Rosjan. Reszta korpusu Rosena wycofała się w zamieszaniu, zawdzięczając swoje ocalenie niezdecydowaniu Skrzyneckiego, który nie wydał rozkazu pościgu za ogarniętymi popłochem Rosjanami i w ten sposób zmarnował zwycięstwo. W bitwie Polacy wzięli 900 jeńców rosyjskich, 12 dział oraz wiele broni i sprzętu.