Po-2: Różnice pomiędzy wersjami

Najsłynniejszą jednostką wykorzystującą samoloty Po-2 był [[Nocne wiedźmy|588. Pułk Bombowców Nocnych]], w którego skład (zarówno personel naziemny jak i latający) wchodziły same kobiety. Zadaniem pułku było nocne nękające bombardowanie znajdujących się na tyłach wroga instalacji militarnych. Dwie najbardziej utytułowane pilotki, [[Katia Riabowa]] i [[Nadia Popowa]], wykonały jednej nocy rekordową liczbę 18 misji bombowych. Skutkiem działań kobiecej jednostki były nie tylko straty materialne, ale także obniżenie morale żołnierzy niemieckich, którzy nazywali pilotki ''nocnymi wiedźmami'' ([[język niemiecki|niem.]] ''Nachthexen'', [[Język rosyjski|ros.]] ''Ночные Ведьмы''). Efekt psychologiczny nocnych działań potęgowała również taktyka nalotów. Samoloty w szerokich kręgach, nad własnym lotniskiem nabierały wysokości (prędkość wznoszenia z bombami zaledwie 0,5-0,6 m/sek), zaś w pobliżu linii wroga atakowały bombami 50 kg z lotu szybowego (z silnikami pracującymi na mocy minimalnej), gdy jedynym odgłosem był szum skrzydeł, metalowych linek usztywniających konstrukcję oraz świst i eksplozje bomb. Po zrzucie bomb (maksymalnie 6 bomb po 50 kg) maszyny na pełnej mocy oddalały się z miejsca ataku. Pilotki 588 Pułku były wielokrotnie odznaczane [[Order Czerwonego Sztandaru|Orderem Czerwonego Sztandaru]] i [[Bohater Związku Radzieckiego|Bohatera Związku Radzieckiego]], a niektóre z nich, mające blisko 1000 misji na koncie, wzięły udział w [[Bitwa o Berlin|bitwie o Berlin]] w 1945 r. Kukuruźnik, wbrew pozorom, był maszyną bardzo trudną do zestrzelenia przez samoloty [[Luftwaffe]] ze względu na to, że jego prędkość maksymalna była niższa niż [[Przeciągnięcie|prędkość przeciągnięcia]] myśliwców niemieckich [[Messerschmitt Bf 109]] i [[Focke-Wulf Fw 190]], co znacznie utrudniało celowanie. Znacznie groźniejszy był ostrzał z ziemi, dlatego maszyny te nie wykonywały tego typu lotów w dzień.