Pavle Đurišić: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięcie odwołania do pliku Pavle_Djurisic.jpg, ponieważ użytkownik Fastily skasował go z Commons |
m Robot informuje, że en:Pavle Đurišić jest dobrym artykułem; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 1:
'''Pavle Đurišić''' [[język serbski|serb.]] Павле Ђуришић (ur. [[9 lipca]] [[1907]] r. w [[Podgorica|Podgoricy]] w [[Czarnogóra|Czarnogórze]], zm. [[20 kwietnia]] [[1945]] r. w obozie w miejscowości [[Stara Gradiška]] w [[Niezależne Państwo Chorwackie|Niezależnym Państwie Chorwackim]]) – [[czetnicy|czetnicki]] [[podpułkownik]] i wojewoda komski, dowódca oddziałów czetnickich w [[Czarnogóra|Czarnogórze]] i [[Sandżak
Uczył się w szkole powszechnej w Podgoricy, a następnie gimnazjum w [[Beranama|Beranamie]]. W latach [[1927]]-[[1930]] szkolił się w akademii wojskowej, którą ukończył w stopniu podporucznika. Do [[1931]] r. służył w 10 pułku piechoty w [[Sarajewo|Sarajewie]]. Następnie ukończył szkołę oficerską w Sarajewie, awansując na porucznika. W latach [[1934]]-[[1937]] służył w 48 pułku piechoty w Beranamie. W 1937 r. dostał awans do stopnia kapitana, obejmując dowództwo batalionu w 48 pp. Po zajęciu [[Albania|Albanii]] przez wojska włoskie w kwietniu [[1939]] r., jego pułk został przeniesiony do miejscowości [[Plav]].
Brał udział w wojnie z [[III Rzesza|Niemcami]] i [[Włochy|Włochami]] w kwietniu [[1941]] r. 17 kwietnia odparł atak wojsk włoskich na Beranamę. Po kapitulacji [[Jugosławia|Jugosławii]] przeszedł w górzyste rejony Czarnogóry, rozpoczynając walkę partyzancką. W listopadzie 1941 r. udał się do [[Serbia|Serbii]], gdzie spotkał się z płk. [[Dragoljub Mihailović|Dragoljubem Mihailoviciem]], który przewodniczył konspiracyjnemu ruchowi czetnickiemu. Został mianowany komendantem wszystkich sił czetnickich w Sandżaku, po czym na pocz. [[1942]] r. powrócił do swoich oddziałów. Prowadził krwawe walki z miejscowymi [[muzułmanin|muzułmanami]]. Awansował na majora. Na pocz. [[1943]] r. zawarł "pakt o nieagresji" z Włochami. 14 maja został schwytany wraz z kilkoma swoimi oficerami przez Niemców. Najpierw został przewieziony do [[Berlin
Następnie spotkał się z płk. D. Mihailoviciem, który polecił mu sformować w Czarnogórze trzy pułki czetnickie i nawiązać współdziałanie z [[Serbski Korpus Ochotniczy|Serbskim Korpusem Ochotniczym]]. Pułki powstały w miejscowościach [[Mileševo]], [[Pljevlje]] i Podgorica. Rozpoczęły się zacięte walki z [[komunizm|komunistyczną]] partyzantką. Wkrótce P. Đurišić został awansowany przez gen. M. Nedicia do stopnia podpułkownika, co potwierdził płk D. Mihailović. Po zajęciu Sandżaku i Serbii przez siły komunistyczne J. B. Tity w poł. [[1944]] r., brał udział w odprawie czetnickich dowódców w wiosce [[Crni Vrh]], na której zdecydowano o wycofaniu oddziałów za [[Grčk]]. 28 grudnia oddziały czetnickie zostały przeorganizowane w dywizje i pułki. Rozpoczęto formowanie trzech dywizji, omladińskiego pułku, batalionu sztabowego i innych mniejszych pododdziałów. 14 lutego [[1945]] r. P. Đurišić spotkał się we wsi [[Kožuhe]] z płk. D. Mihailoviciem.
Linia 11:
==Literatura (w języku serbskim)==
* Радован Калабић, ''Равногорска Историја'', Београд, 1992.
* Боривоје Карапанџић, ''Грађански рат у Србији 1941-1945'', Београд, 1992.
* Милан Баста, ''Рат је завршен седам дана касније'', Загреб, 1980.
* Коста Николић, ''Историја Равногорског Покрета'', Књ 1-3, Београд, 1999.
* Милосав Самарџић, ''Дража Михаиловић и општа историја четничког покрета'' Том II, Крагујевац, 2005.
* Владимир Дедијер и Антун Милетић, ''Против заборава и табуа-Јасеновац (1941-1945)'', Сарајево, 1991.
* Саво Скоко, ''Крваво коло Херцеговачко'', Подгорица, 1995.
[[Kategoria:Czetnicy|Đurišić, Pavle]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1907|Đurišić, Pavle]]
[[Kategoria:Zmarli w 1945|Đurišić, Pavle]]
{{Link GA|en}}
[[de:Pavle Đurišić]]
| |||
