Cytokininy: Różnice pomiędzy wersjami

* [[Izopentenyloadenina|2-izopentyloadenina]] (2iP)

W [[ogrodnictwo|ogrodnictwie]] i rolnictwie stosuje się też syntetyczne cytokininy np.: do przedłużania trwałości ciętych kwiatów. Powodują ''efekt Richmonda-Langa'' czyli powstrzymują i hamują starzenie się organów i tkanek roślinnych, np.: liście umieszczone w roztworze cytokininy zachowują świeżość i zieloną barwę, mogą odmładzać też liście pobudzając wytwarzanie chlorofilu, białek, kwasów nukleinowych.

Badania prowadzące do odkrycia cytokinin zapoczątkował [[Gottlieb Haberlandt]] w [[1913]] roku,. zauważyłZauważył on, że w izolowanych fragmentach [[tkanka miękiszowaMiękisz|tkanki miękiszowej]] ziemniaka można wywołać podziały komórek poprzez przyłożenie niewielkich fragmentów [[tkanka przewodząca|tkanki przewodzącej]]. W roku [[1955]] [[F.Folke Skoog]] zastosował do stymulacji podziałów komórek w tkance miękiszowej [[tytoń|tytoniu]] stary preparat [[DNA]] poddany działaniu wysokiej temperatury. Otrzymany w ten sposób roztwór wykazywał zdolność do stymulacji podziałów komórkowych. Z hydrolizatu DNA udało się wykrystalizować substancję aktywną, która nazwano kinetyną. Kinetyny nie udało się nigdy wyizolować z roślin. Jednak w roku [[1964]] [[David Letham]] wyizolował z bielma ziarniaków kukurydzy substancję podobną do kinetyny, którą nazwał [[zeatyna|zeatyną]]. Obecnie oprócz kinetyny znane są inne związki wykazujące aktywność biologiczną, – część z nich występuje naturalnie w roślinach, a cześć jest związkami syntetycznymi.