Luboml: Różnice pomiędzy wersjami

Luboml - miasto leżące w [[ziemia chełmska|ziemi chełmskiej]]. Pierwsze wzmianki pochodzą z około 1287 roku z Latopisu Ipatiewskiego, wymieniającego Luboml jako gród ruski należący do księcia Haliskiego. W [[1356]] odzyskany został wraz z nią dla Polski, i nadany w dzierżawę lenną księciu [[bełz]]kiemu [[Jerzy Narymuntowicz|Jerzemu Narymuntowiczowi]]. [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]] w 1412 ufundował tu [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Lubomlu|kościół Trójcy Przenajświętszej]], pierwotnie gotycki, który był wielokrotnie przebudowywany i otrzymał w początkach XIX w. barokowy wygląd. Obok kościoła [[barok]]owa dzwonnica z 1640. Za panowania Władysława Jagiełły w tym grodzie był zamek drewniany, po którym pozostały okrągłe wały obok rynku. Pod wałami są lochy i sklepione podziemia po [[Pałac Branickich w Lubomlu|pałacu, hr. Branickich]], który uległ zniszczeniu, pozostały tylko oficyny z XVIII w. w których Rosjanie urządzili urzędy. Mieścił się tu magistrat i kasyno. Obok pałacu pozostał dawny park, zamieniony na miejski ogród. Obok pałacu i w rynku [[Braniccy herbu Korczak|Braniccy]] w końcu XVIII w. urządzili osobliwe chodniki z końskich zębów na cementowym podłożu. Z czasem utworzono w tym mieście [[Starosta grodowy|starostwo grodowe]], które za [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III]] wcielono do dóbr stołowych królewskich. W 1659 sejm nadał je w dożywocie hetmanowi Kozaków [[Iwan Wyhowski|Iwanowi Wyhowskiemu]]. Ostatnią starościną była w 1771 [[Antonina Rzewuska]]. W końcu [[XVIII wiek]]u nabyli dobra hr. [[Braniccy herbu Korczak|Braniccy]] i założyli tu swą rezydencję z pałacem i parkiem. W pałacu rezydował [[Władysław Grzegorz Branicki]], wielki łowczy oraz generał si senator rosyjski, oraz jego syn [[Ksawery Branicki (z Montrésor)|Konstanty Branicki]]. Uległa ona zniszczeniu, gdy w 1870 dobra przeszły na zaborczy rząd rosyjski.