Niemieccy Chrześcijanie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ilustracja |
→Opozycja i rozpad ruchu: doprecyzowanie |
||
Linia 9:
Wyraźnie antychrześcijański charakter ruchu od początku wywołał sprzeciw pozostałych protestantów, którzy powołali w [[1932]] opozycyjny wobec nazizmu [[Ruch Młodoreformacyjny]], a następnie [[Kościół Wyznający]]. Nie mogli jednak odnieść sukcesu w walce przeciwko ruchowi popieranemu przez [[totalitaryzm|totalitarny]] [[reżim]] [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]]. W lipcu 1933 Niemieccy Chrześcijanie uzyskali większość głosów we władzach kościelnych; podporządkowała im się 1/3 pastorów.
Wkrótce ruch zaczął ulegać wewnętrznemu rozpadowi: pojawiły się w nim tendencje do stworzenia "ponadwyznaniowego" (katolicko-protestanckiego) Kościoła dla "wszystkich Niemców" oraz dążenie do
Po klęsce nazizmu w [[1945]] Niemieccy Chrześcijanie dalej usiłowali przetrwać pod zmienionymi nazwami na terenie [[Niemcy Zachodnie|RFN]] (w [[NRD]] ich działalność była uznana za przestępstwo). Członkowie ruchu próbowali wpływać na zmianę wizerunku ruchu w opracowaniach historycznych, ale bez większego powodzenia. Działalność "faszyzujących" grup tego typu zakończyła się w latach 70.
|