|
== Historia ==
W VIII wieku, Pieczyngowie mieszkali nad [[Bałchasz|Jez.Jeziorem Bałchasz]] i toczyli walki z [[Ujgurzy|Ujgurami]]. Być może Ujgurowie wyparli ich na zachód, nad [[Jezioro Aralskie]] w sąsiedztwo [[Kaganat Chazarski|Kaganatu Chazarskiego]]. Tu prowadzili zacięte walki z [[Oguzowie|Oguzami]]. W ich wyniku, na początku IX wieku, zostali wyparci do Europy, do Kaganatu Chazarskiego. Tu nad [[Don]]em Pieczyngowie zastali [[Węgrzy|Madziarów]]. W toku walk zmusili Węgrów do przesunięcia się na zachód, nad [[Dniestr]], [[Prut]] i [[Seret (dopływ Dunaju)|Seret]]. Dalsze sąsiedztwo z Węgrami cechowały zacięte walki. Nad Donem Pieczyngowie podlegali Chazarom, którzy utrzymywali względny spokój między niesfornymi koczownikami zamieszkującymi kaganat. Madziarowie, Pieczyngowie i inni koczownicy płacili [[Chazarowie|Chazarom]] daniny. Na wezwanie [[kagan]]a stawali zbrojnie w szeregach chazarskich wojsk.
U schyłku [[IX wiek]]u (ok. 890 lub 895 r.), napór Pieczyngów zmusił Węgrów do opuszczenia kaganatu. SiedzącyŻyjący nad [[Dniestr]]em i [[Prut]]em Węgrzy napadali w celach łupieżczych [[Bułgaria|Bułgarię]]. Władający Bułgarią [[Symeon I]] wszedł w porozumienie z Pieczyngami. Cesarz [[Konstantyn VII Porfirogeneta|Konstantyn Porfirogeneta]] w swym dziele "O zarządzaniu państwem" tak to opisał: "I gdy Węgrzy poszli na wyprawę wojenną, przyszli do nich Pieczyngowie z Symeonem i rodziny ich zgładzili do szczętu, a Węgrów zostawionych na straży kraju swojego, wypędzili [...] Węgrzy szukając ziemi do zamieszkania, przybyli do [[Państwo wielkomorawskie|Wielkiej Morawii]] i wypędzili z niej tych, którzy ją zamieszkiwali, i osiedlili się w ich kraju".
Kiedy w roku [[965]] książę kijowski [[Światosław I]] uderzył na Chazarów kładąc kres istnieniu Kaganatu Chazarskiego, Pieczyngowie zbrojnie wsparli wojska ruskie. Wraz z upadkiem kaganatu, zniknął na stepie czynnik polityczny i militarny utrzymujący dotąd Pieczyngów w ryzach. Niebawem skierowali oręż przeciwko bogatej [[Ruś Kijowska|Rusi]]. W roku [[972]]<ref>Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza'', Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 143, ISBN 83-85719-85-7.</ref>, w Białobrzeżu nad Dunajem pokonali wracające z [[Bitwa pod Dorostolon|bitwy pod Silistrią]] pokonane wojska Światosława a jego samego zabili. Ponoć z czaszki księcia zrobili sobie puchar. Napady Pieczyngów na Ruś były tak dotkliwe, że następca Światosława, Włodzimierz, wznosił silne umocnienia mające powstrzymywać Pieczyngów.
W [[1036]] roku doszło do wielkiej bitwy między Pieczyngami a wojskami [[Jarosław I Mądry|Jarosława Mądrego]] i [[Połowcy|Połowcami]], w której Pieczyngowie ponieśli klęskę i zostali zmuszeni do wywędrowania na południe i osiedlenia się na zachodnim wybrzeżu [[Morze Czarne|Morza Czarnego]] między [[Dunaj]]em i [[Dniestr]]em. W roku [[1048]] wyruszyli swoimi wojskami w kierunku [[Bałkany|Bałkanów]] i spustoszyli [[Bułgaria|Bułgarię]], [[Macedonia|Macedonię]] i [[Tracja|Trację]]. W [[1091]] Pieczyngowie zaatakowali [[Tracja|Trację]], należącanależącą do [[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]]. Zostali jednak pokonani przez wojska cesarza [[Aleksy I Komnen|AleksaAleksego I Komnena]] wspierane przez oddziały [[Połowcy|Połowców]]<ref>Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza'', Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 144, ISBN 83-85719-85-7.</ref>. W następnych wiekach ulegli częściowej asymilacji z ludnością [[Wołosi|romańską]] i [[Słowianie|słowiańską]], część natomiast przetrwała do dziś na terenie Bułgarii jako [[Gagauzi|Gagauzowie]], którzy aktualnie zamieszkują tereny południowo-wschodniej [[Mołdawia|Mołdawii]]. [[Szopowie]] mieszkający do dziś w [[Bułgaria|Bułgarii]] są być może potomkami tego ludu<ref>Bułgarzy, David Marshall Lang PIW Warszawa 1983 str.43</ref>.
== Etymologia ==
|
