Akrokantozaur: Różnice pomiędzy wersjami

Akrokantozaur, jak większość innych allozauroidów, miał długą, niską i prostą czaszkę. [[Okno przedoczodołowe]], zmniejszające ciężar czaszki, było stosunkowo duże – zajmowało ponad ćwierć długości i dwie trzecie wysokości czaszki. Zewnętrzna powierzchnia [[szczęka|szczęki]] oraz górna powierzchnia [[kość nosowa|kości nosowej]] na czubku pyska nie były tak chropowate, jak u giganotozaura czy [[karcharodontozaur]]a. Długie, niskie grzebienie wyrastały z kości nosowej i biegły wzdłuż pyska aż do oczu, gdzie przechodziły w [[kość łzowa|kość łzową]]{{r|CurrieCarpenter}}. Jest to [[synapomorfia]] wszystkich allozauroidów{{r|HoltzMolnarCurrie}}. Na kości nosowej nad oknem przedoczodołowym znajdowały się niewielkie otwory{{r|plos11}}. W odróżnieniu od [[allozaur]]a nie było wydatnych grzebieni na kości łzowej, przed okiem. Kości łzowa i zaoczodołowa tworzyły grubą kostną „brew” nad okiem. Cecha ta występowała u karcharodontozaurów i bliżej niespokrewnionych z nimi [[abelizaury|abelizaurów]] (Abelisauridae). W obu [[kość przedszczękowa|kościach przedszczękowych]] znajdowały się po cztery zęby, w szczękowych po dziewiętnaście zakrzywionych, piłkowanych zębów{{r|CurrieCarpenter}}, natomiast w [[kość zębowa|kościach zębowych]] w żuchwie – po 17{{r|plos11}}. Zęby akrokantozaura były szersze niż karcharodontozaura i nie miały tak pofałdowanej struktury jak zęby karcharodontozaurydów. Kość zębowa na czubku pyska miała kwadratowy kształt, podobnie jak u giganotozaura, a szczęki były dość płytkie, podczas gdy w dalszej części stawały się bardzo głębokie. Zarówno giganotozaur, jak i akrokantozaur miały gruby kostny wzgórek na zewnętrznej powierzchni kości kątowej górnej, jednej z kości żuchwy{{r|CurrieCarpenter}}. W kościach szczękowych występują niesymetrycznie rozłożone struktury pneumatyczne{{r|plos11}}.

 

Najbardziej charakterystyczną cechą akrokantozaura był rząd wysokich wyrostków kolczystych kręgów [[kręgosłup]]a, ciągnący się od szyi przez grzbiet i biodra aż po ogon. Wyrostki te mogły być dwuipółkrotnie dłuższe od trzonu kręgu{{r|StovallLangston}}. Niektóre inne dinozaury również miały podobnie wydłużone wyrostki kręgów, czasami znacznie bardziej niż ''Acrocanthosaurus''. U bliżej niespokrewnionego z nim [[spinozaur]]a wyrostki kolczyste osiągały niemal dwa metry wysokości – jedenastokrotnie więcej niż trzon kręgu{{r|MolnarKurzanovDong}}. Niższe kolce u akrokantozaura nie służyły raczej jako wsparcie dla skórzastego żagla, jak u spinozaura, lecz jako miejsca przyczepu silnych mięśni; podobnie jak u współczesnych [[ssaki|ssaków]] – [[żubr]]ów i [[bizon]]ów – tworzyły wysoki garb ciągnący się wzdłuż grzbietu{{r|StovallLangston}}. Funkcja wyrostków kolczystych pozostaje nieznana – mogły one być wykorzystywane do komunikowania się, jako miejsce odkładania zapasów [[tłuszcze|tłuszczów]] lub do kontrolowania ciepłoty ciała. Wszystkie kręgi szyjne i grzbietowe cechowały się dużymi wgłębieniami (pleurocelami) po bokach, podczas gdy kręgi ogonowe mniejszymi. Cecha ta bardziej upodabnia akrokantozaura do karcharodontozaurydów niż allozaura{{r|Harris98}}.