Małżowina uszna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał be-x-old:Вушніца |
usystematyzowanie art. dokładny opis przeniesiony do Małżowina uszna, pobieżny do ucho zewnętrzne |
||
Linia 4:
'''Małżowina uszna''' ([[łacina|łac.]] ''auricula'') – część [[ucho zewnętrzne|ucha zewnętrznego]] odpowiedzialna za pobieranie bodźców akustycznych ze środowiska zewnętrznego. Pobrane [[dźwięk]]i przekazuje dalej do [[przewód słuchowy zewnętrzny|przewodu słuchowego zewnętrznego]]. Występuje u ssaków.
U człowieka zbudowana jest z [[chrząstka|chrząstki]] sprężystej i pokryta jest [[Skóra|skórą]] nieprzesuwalną względem podłoża.
Zewnętrzne ograniczenie małżowiny usznej tworzy obrąbek (łac. ''helix'') przechodzący ku dołowi w [[ płatek małżowiny usznej |płatek]] - jedyną część małżowiny usznej nie posiadającą szkieletu chrzęstnego. Część przednia obrąbka zawija się w kierunku muszli małżowiny usznej (łac. ''concha auriculae''), tworząc odnogę obrąbka (łac. ''crus helicis'') ze zlokalizowanym na jej powierzchni przedniej kolcem obrąbka (łac. ''spina helicis''). Na brzegu obrąbka skierowanym do wnętrza małżowiny usznej może występować guzek obrąbka (łac. ''tuberculum auriculae'') zwany inaczej [[guzek Darwina|guzkiem Darwina]]. Jedną z odmian rozwojowych małżowiny usznej jest znajdujący się w części górnej, skierowany ku tyłowi wierzchołek małżowiny usznej (łac. ''apex auriculae'').
Znajdujące się w części centralnej małżowiny usznej zagłębienie to muszla (łac. ''concha''). Tworzy ona wejście do przewodu słuchowego zewnętrznego. Dzieli się na większą część dolną, leżącą między odnogą obrąbka, a skrawkiem tzw. jamę muszli (łac. ''cavitas conchae'') i położoną powyżej, pomiędzy odnogą obrąbka, a odnogą grobelki, łódkę muszli (łac. ''cymba conchae''). Muszla ograniczona jest od tyłu grobelką (łac. ''anthelix''), rozdzielającą się ku górze na dwie odnogi grobelki (łac. ''crura anthelicis''), pomiędzy którymi znajduje się dół trójkątny (łac. ''fossa triangularis''). Ku tyłowi od grobelki, równolegle do obrąbka, przebiega zagłębienie - czółenko (łac. ''scapha''). W dolnej części grobelka graniczy z przeciwskrawkiem (łac. '' antitragus''), oddzielonym przez bruzdę tylną małżowiny usznej (łac. ''sulcus auriculae posterior'').
Przednie ograniczenie muszli stanowi skrawek (łac. ''tragus'') zbudowany z chrzęstnej blaszki skrawka (łac. ''lamina tragi''), przechodzącej przyśrodkowo w chrząstkę przewodu słuchowego zewnętrznego. Wcięcie międzyskrawkowe (łac. ''incisura intertragica'') oddziela skrawek od przeciwskrawka. Bruzda przednia ucha (łac. ''incisura anterior auriculae'') oddziela skrawek od odnogi obrąbka.
Połączenie chrząstki małżowiny usznej i chrząstki przewodu słuchowego zewnętrznego nazywamy cieśnią chrząstki usznej (łac. ''isthmus cartilaginis auricularis'').
Przyśrodkowa powierzchnia małżowiny usznej posiada wyniosłości odpowiadające zagłębieniom powierzchni zewnętrznej. Idąc od góry wyróżniamy: wyniosłość czółenka (łac. ''eminentia scaphae''), przedłużającą się do tyłu w ogon obrąbka (łac. ''cauda helicis''), oddzielonego u góry od grobelki i przeciwskrawka u dołu, szczeliną przeciwksrawkowo-obrąbkową (łac. ''fissura antitragohelicina''). Powyżej szczeliny znajduje się dół grobelki (łac. ''fossa anthelicis''). Do przodu od dołu grobelki wyróżniamy wyniosłość muszli (łac. ''eminentia conchae''), przeciętą w części centralnej bruzdą odnogi obrąbka (łac. ''sulcus cruris helicis''). Powyżej wyniosłości muszli znajduje się wyniosłość dołu trójkątnego (łac. ''eminentia fossae triangularis'') oddzielona bruzdą poprzeczną grobelki (łac. ''sulcus anthelicis transversus'').
===Genetyka===
Kształt płatka jest genetycznie uwarunkowany. Przyrośnięcie płatka do skóry twarzy stanowi [[Cecha recesywna|cechę recesywną]], a płatek nieprzyrośnięty to cecha dominująca.
{{Ucho}}
| |||