Kryzys przysięgowy: Różnice pomiędzy wersjami

Po wydaniu Aktu 5 listopada, roku niemiecki [[Hans Hartwig von Beseler|generał-gubernator Hans von Beseler]] organizował wiosną [[1917]] "[[Polska Siła Zbrojna|Polnische Wehrmacht]]" i postanowili włączyć do niego Legiony. Spowodowało to konieczność złożenia przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelmowi II]] (wcześniejsza przysięga była na wierność cesarzowi austriackiemu{{fakt|data=2012-02}}). [[Józef Piłsudski]], polityk mający największe wpływy w Legionach, zalecił legionistom by nie składaćskładali przysięgi. Większość żołnierzy I i III Brygady demonstracyjnie uchyliła się od tegoniej 9 lipca 1917. Przysięgę złożyła tylko większość żołnierzy [[II Brygada Legionów Polskich|II Brygady]], od samego początku słabo związanazwiązanych z Józefem Piłsudskim (jej dowódcą był [[generał|gen]]. [[Józef Haller]]). Żołnierze ci zasilili "Polnische Wehrmacht", nazwanym wnazwany międzyczasietymczasem [[Polski Korpus Posiłkowy|Polskim Korpusem Posiłkowym]] -– pod niemieckim dowództwem i rekrutowanym z poboru.

W wyniku odmowy przysięgi legioniściLegioniści, którzy odmówili złożenia przysięgi, zostali internowani w obozach: oficerowie w [[Szczypiorno|Szczypiornie]], zaś żołnierze w [[Beniaminów (województwo mazowieckie)|Beniaminowie]]. Józef Piłsudski został uwięziony w [[Magdeburg|Magdeburgu]]u. Od sierpnia 1917 r. dołączył do niego [[Kazimierz Sosnkowski]].