US Army Special Forces: Różnice pomiędzy wersjami

Oficjalnym mottem jednostki są słowa ''De opresso liber'' (''To liberate the oppressed''), w wolnym tłumaczeniu ''Uwolnić uciskanych''.

 

Jednostka została założona przez płk. [[Aaron Bank|Aarona Banka]] [[19 czerwca]] [[1952]]. Otrzymała wówczas nazwę 10th SFGA (Special Force Group Airborne). Nazwa ta była [[dezinformacja|dezinformacją]], gdyż faktycznie była pierwszą taką jednostką. Pierwszymi żołnierzami jednostki byli weterani z II wojny światowej, eks-[[United States Army Rangers|rangersi]] i żołnierze wojsk powietrznodesantowych. Liczebność jednostki w dniu powstania liczyła 2300 żołnierzy. Głównymi zadaniami jednostki miało być przedostawanie się drogą powietrzną, morską lub lądową na terytorium wroga, gdzie miano prowadzić walkę z uwzględnieniem walki partyzanckiej z wojskami przeciwnika z równoczesnym prowadzeniem misji wywiadowczych. Żołnierze mieli przetrwać na terytorium nieprzyjaciela kilka miesięcy bez dostaw zapasów.

 

[[Plik:US Army Green Berets DF-SD-02-02957.JPEG|thumb|250px|„Zielone Berety” w mundurach galowych]]

 

W przyjęciu do jednostki obowiązuje zasada doboru i selekcji pod względem jakości, a nie ilości.

 

W końcowej fazie szkolenia żołnierze uczą się szeroko pojętej walki niekonwencjonalnej. Chodzi o pomoc, doradztwo, finansowanie, trening, wspieranie, ukierunkowywanie i szkolenie partyzantów. Walka niekonwencjonalna wymaga pomysłowości dowódców oraz wykorzystania wszelkich możliwych środków, planów i zaskoczenia.

 

Jednostka podzielona jest na grupy. Każda grupa składa się z kilku do kilkunastu osób. Standardowa grupa to tzw. „wielka czwórka” i 8 ekspertów.