Zbroja lamelkowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m polskie znaki |
m ort. |
||
Linia 7:
Przypuszczalnie wynaleźli ją i rozpowszechnili Asyryjczycy w 1 poł. ostatniego tysiąclecia p.n.e. Zbudowana była z setek podłużnych płytek – zbrojników, niekiedy na górze zaokrąglonych (stosunek ich długości do szerokości wynosił często 5:1). Płytki wykonywane były żelaza, brązu, skóry lub rogu. Każda miała 8-12 niewielkich otworów u dołu, u góry, po bokach i na środku, między którymi przewlekano skórzane rzemienie, sznurki lub drut i w odpowiedni sposób (odmienny dla różnych kultur) łączono z sąsiednimi płytkami w rzędy. Długość owych rzędów zależała od tego, które miejsce miało być chronione. Rzędy te następnie łączono wertykalnie tak, że zachodziły na siebie górnymi krawędziami. To rozwiązanie konstrukcyjne i brak integralnego podkładu skórzanego czy tekstylnego różniło pancerz lamelkowy od łuskowego. Rozcięcie umożliwiające jego założenie znajdowało się z przodu lub po bokach. Pancerz miewał różną długość, mógł też posiadać rękawy.
Tego typu pancerze można zobaczyć na [[Asyria|asyryjskich]] reliefach bitewnych z [[Niniwa|Niniwy]] i [[Kalchu|Nimrud]] ukazujących przewagi Asurnasirapli i [[Aszurbanipal]]a ([[VIII wiek]]i [[VII wiek]] p.n.e). Używali ich [[Starożytni Egipcjanie|Egipcjanie]] oraz ciężkozbrojni jeźdźcy [[Katafrakt|katafrakci]]. Szybko się rozpowszechniły, wielką popularność zyskały również w centralnej [[Azja|Azji]]. Ich użytkownikami byli jeźdzcy konni armii koczowniczych – zwłaszcza [[Awarowie]], [[Scytowie]], [[Sarmaci]], [[Mongołowie]] oraz [[Słowianie
Prostota konstrukcji przy równoczesnej dobrej ochronie spowodowały, że spotykana była na terenie [[Azja|Azji]] jak i [[Europa|Europy]], głównie [[Europa Wschodnia|wschodniej]].
| |||