Sacrosanctum concilium: Różnice pomiędzy wersjami

Sobór przyjął podstawową linię, promowaną wcześniej przez [[Ruch liturgiczny]], która polegała na tym, by na pierwsze miejsce wśród modlitw Kościoła wysunąć z powrotem samo sprawowanie Eucharystii. Po [[Sobór trydencki|Soborze trydenckim]] ''celebrowanie'' Mszy w parafiach zostało usunięte w cień przez ''kult'' Eucharystii, tzn. [[Adoracja Najświętszego Sakramentu|adoracje]], procesje i błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Podkreślanie czci dla postaci eucharystycznych jako prawdziwego Ciała i Krwi Chrystusa było potrzebą czasu, w okresie, gdy ta prawda wiary była negowana przez [[Reformacja|Reformację]]. Ojcowie [[Sobór watykański II|Soboru watykańskiego II]] uznali, że w zmienionej rzeczywistości, także wobec nowych możliwości dialogu [[Ekumenizm|ekumenicznego]] z [[Protestantyzm|protestantami]], należy przywrócić pierwotną hierarchię ważności celebracji liturgicznych<ref>Por. {{Cytuj książkę |tytuł = Constitution on the Sacred Liturgy |autor r = J. A. Jungmann | strony = 31-32}}</ref>.

* czynny, by wierni stanowili integralną część zgromadzenia celebrującego liturgię, a nie odmawiali w jej trakcie np. różańca czy litanii. Ten postulat był wyrażony już wcześniej w konstytucji [[Pius XI|Piusa XI]], ''Divini cultus'' (1929), mówiącej o tym, że wierni nie powinni być obecni na Mszy w sposób bierny<ref>por. [[Acta Apostolicae Sedis|AAS]] 21 (1929), s. 40.</ref>. Konstytucja''Sacrosanctum concilium'' zwraca uwagę, że wbrew niektórym opiniom odwołującym się do encykliki Piusa XII ''[[Mediator Dei]]'' 68-69 (1947)<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pius_xii/encykliki/mediator_dei_20111947.html | autor = Pius XII | tytuł = Encyklika ''Mediator Dei'' | data = 20 listopada 1947| data dostępu = 2012-07-29}}</ref>, wierni winni składać ofiarę "razem z" kapłanem, a nie jedynie "przez niego".