Lotnisko wojskowe Smoleńsk-Siewiernyj: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
kat galeria commons
drobne merytoryczne
Linia 43:
Na lotnisku Siewiernyj, typowym dla [[Układ Warszawski|Układu Warszawskiego]] lotnisku wojskowym o [[beton]]owym pasie startowym długim na 2500 m i szerokim na 49 m, do naprowadzania rosyjskich samolotów wojskowych wykorzystywano tzw. radiotechniczny system bliskiej nawigacji, RSBN (ros. радиотехническая система ближней навигации, РСБП), stosowany w Rosji jedynie w lotnictwie wojskowym<ref name="vremya.ru">{{cytuj stronę| url =http://www.vremya.ru/2010/61/52/251482.html | tytuł=Аэропорт первой категории| data dostępu = 2010-08-14| opublikowany =vremya.ru | data =2010-04-12 | język =ru}}</ref>.
 
W 2010 roku lotnisko nie posiadało [[Wieża kontroli lotów|wieży kontroli lotów]] i kierowanie lotami odbywało się z tzw. punktu startowego dowodzenia (SKP; ros. стартово-командный пункт, СКП)<ref name="uwagi">{{cytuj stronę|url=http://www.mak.ru/russian/investigations/2010/tu-154m_101/comment_polsk.pdf|tytuł=Uwagi Rzeczypospolitej Polskiej do projektu Raportu końcowego z badania wypadku samolotu Tu-154M nr boczny 101, który wydarzył się 10 kwietnia 2010, opracowanego przez Międzypaństwowy Komitet Lotniczy MAK|opublikowany=mak.ru| data=2011-01-12|język=pl|data dostępu=2011-01-20}}</ref>. Lotnisko nie było wyposażone w [[Instrument Landing System]] (ILS), jedynie w dwie [[Radiolatarnia bezkierunkowa|radiolatarnie bezkierunkowe]] (NDB) typu PAR-10S z markerami E-615.5<ref name="2mak.ru">{{cytuj stronę|url=http://www.mak.ru/russian/investigations/2010/tu-154m_101/finalreport_rus.pdf|tytuł=Окончательный отчет Технической комиссии МАК по расследованию катастрофы самолета Ту-154М № 101 Республики Польша, произошедшей 10 апреля 2010 года в районе аэродрома Смоленск «Северный»|opublikowany=mak.ru|data=2011-01-12|język=ru|data dostępu=2011-01-18}}</ref>, umożliwiające lądowanie w kierunku ze wschodu na zachód<ref name="naszdziennik.pl">{{cytuj stronę| url =http://stary.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100729&typ=po&id=po01.txt | tytuł=Czy śledczy wiedzą, co wyciekło z tupolewa?| data dostępu = 2010-07-30| opublikowany =naszdziennik.pl | data =2010-07-29 | język =pl}}</ref> kursem 259 stopni<ref name="2mak.ru"/>. Dalsza radiolatarnia prowadząca, numer fabryczny 1004567, została wyprodukowana w 1990 roku, a jej marker (numer fabryczny 59278, [[częstotliwość]] 310 [[Herc|kHz]]) w 1989 roku; bliższa radiolatarnia prowadząca, numer fabryczny 7643 i jej marker (numer fabryczny 0147, częstotliwość 640 kHz) zostały wyprodukowane w 1981 roku<ref name="2mak.ru"/>. Radiolatarnie PAR-10S, wytwarzane przez zakłady produkcyjne "Irtysz" w [[Omsk]]u<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.rbs.ru/vttv/99/firms/irtysh/r-par10.htm|tytuł=Автоматизированные приводные радиостанции ПАР-10 и ПАР-10С|opublikowany=rbs.ru|data dostępu=2011-02-07|język=ru}}</ref>, znajdowały się na wschodniej stronie pasa startowego i były rozmieszczone: pierwsza w odległości 1050 m od progu pasa, druga w odległości 6280 m<ref name="2mak.ru"/>. Lokalizacja drugiej radiolatarni w odległości 6280 m od progu pasa była nietypowa<ref name="2mak.ru"/>, różna od najczęściej stosowanej 4 kmmil morskich<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.rp.pl/artykul/466823_Dziwny_uklad_radiolatarni.html|tytuł=Dziwny układ radiolatarni|opublikowany=rp.pl|data=2010-04-26|data dostępu=2010-07-26|język=pl}}</ref> (według niektórych źródeł faktyczna odległość między radiolatarniami mogła wynosić 4,5 km<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.rp.pl/artykul/504491_Radiolatarnia_byla_dalej__niz_powinna_.html|tytuł=Radiolatarnia była dalej, niż powinna?|opublikowany=rp.pl|data=2010-07-06|data dostępu=2010-07-30|język=pl}}</ref>). Radiolatarnie PAR-10S oraz markery E-615 były certyfikowane przez [[Międzypaństwowy Komitet Lotniczy]] ([[język rosyjski|ros.]] Межгосударственный авиационный комитет, MAK)<ref>{{cytuj stronę| url=http://www.mak.ru/russian/kommissions/ksao/certificates/rto.pdf| tytuł=Сертификаты типа на радиотехническое оборудование центров УВД, аэродромов и воздушных трасс|data dostępu = 2011-02-08| opublikowany =mak.ru |strony=1, 5|język = ru}}</ref>, organ wykonawczy [[Wspólnota Niepodległych Państw|Wspólnoty Niepodległych Państw]].
 
Lotnisko posiadało [[radar]] RSP-6M2 o numerze fabrycznym 9672, wyprodukowany w 1989 roku<ref name="2mak.ru"/> (rosyjski radar wojskowy wykorzystywany w trudnych warunkach [[Meteorologia|meteorologicznych]]<ref>{{cytuj stronę| url=http://vzrto.ru/services/19.html| tytuł=Ремонт радиолокационных систем посадки: РСП-6М2, РСП-10МН1|data dostępu = 2010-08-06| opublikowany =vzrto.ru | język = ru}}</ref>); radar ten podawał wysokość nadlatujących samolotów z dokładnością do 300 m<ref>{{cytuj stronę|url=http://wyborcza.pl/1,75248,8202991,Rosja_oporna_ws__Smolenska.html|tytuł=Rosja oporna ws. Smoleńska|opublikowany=wyborcza.pl|data=2010-08-02|data dostępu=2010-08-02|język=pl}}</ref>. Radar był ustawiony ok. 200 metrów na północ od pasa startowego, w równych odległościach 1250 m od progów pasa startowego, oznaczonych liczbami 8 (próg pow stroniekierunku wschodniejwschodnim) i 26 (próg pow stroniekierunku zachodniejzachodnim)<ref name="2mak.ru"/>.
 
Radiolatarnie automatycznie potwierdzały przelot nad nimi i powodowały przełączenie [[Automatyczny radiokompas|radiokompasu]] na następną radiolatarnię<ref name="samoloty.pl">{{cytuj stronę| url =http://www.samoloty.pl/index.php/artykuly-lotnicze/5061 | tytuł=O katastrofie Tu-154M inaczej| data dostępu = 2010-07-30| opublikowany =samoloty.pl | data =2010-04-16 | język =pl}}</ref>. Ten system lądowania nazywany jest w Polsce Radiolokacyjnym Systemem Lądowania (RSL), w Rosji systemem RSP ([[język rosyjski|ros.]] радиолокационная система посадки, РСП), a w krajach anglojęzycznych systemem naziemnej radiolokacyjnej kontroli zbliżenia i lądowania ([[Język angielski|ang.]] ''[[ground-controlled approach]], GCA'')<ref name="samoloty.pl"/>. Systemy tego rodzaju bywają wyposażone w kodowo-neonowy sygnalizator świetlny KNS (ros. кодовый неоновый светомаяк, КНС), czyli czerwoną lampę wysyłającą sygnały świetlne z zakodowaną [[Kod Morse'a|alfabetem Morse’a]] literą, ustawioną obok bliższej radiolatarni prowadzącej<ref name="samoloty.pl"/>. Do jesieni 2009 roku, gdy rozformowano pułk wojskowego lotnictwa transportowego stacjonujący w Smoleńsku, na lotnisku Siewiernyj znajdował się sprzęt [[Nawigacja|nawigacyjny]] umożliwiający lądowanie w kierunku z zachodu na wschód; jesienią 2009 roku został on zdemontowany<ref name="naszdziennik.pl"/>. W kwietniu 2010 roku w kursie lądowania 259 stopni znajdowało się oprzyrządowanie techniki świetlnej SS-1<ref name="tvn24.pl"/>.