Łysienie plackowate: Różnice pomiędzy wersjami

Prawdopodobnie na obraz chorobowy składa się wiele czynników o wspólnym podłożu [[genetyka|genetycznym]]<ref>McDonagh AJ. Messenger AG. "The aetiology and pathogenesis of alopecia areata"</ref>. Wśród czynników tych mogą mieć znaczenie zjawiska autoimmunologiczne, naczyniowe, czynniki psychiczne i zaburzenia w zakresie [[układ nerwowy|układu nerwowego]]. Najprawdopodobniej dominujące w ostrej fazie choroby są zjawiska immunologiczne. Przemawia za tym częste współistnienie łysienia plackowatego z innymi chorobami, w których występują zjawiska autoimmunologiczne: [[Albinizm|bielactwem]]<ref>Adams B.B. Lucky A.W. "Colocalization of alopecia areata and vitiligo" Pediatr; Kumar B. Sharma VK. Sehgal S. "Antismooth muscle and antiparietal cell antibodies"</ref>, [[toczeń rumieniowaty|toczniem rumieniowatym]]<ref>Zabielski S. "Wybrane wskaźniki genetyczne i immunologiczne w przebiegu łuszczycy"</ref>, [[cukrzyca|cukrzycą]] typu I<ref>Wang SJ. Shohat T. Vadheim C. Shellow W. Edwards J. Rotter JI. "Increased risk for type I (insulin-dependent) diabetes in relatives ofpatients with alopecia areata" American Journal of Medical Genetics 1994</ref>, czy [[Przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycygruczołu tarczowego|zapaleniem tarczycy typu Hashimoto]]<ref>Koçak Altintas AG. Gül U Duman S. "Bilateral keratoconus associated with Hashimoto’s disease, alopecia areata and atopic keratoconjunctivitis" Eur-J Ophthalmol 1999</ref>. Choroba nierzadko występuje rodzinnie.

W leczeniu [[ambulatorium|ambulatoryjnym]] łysienia plackowatego stosuje się [[Minoksydyl|minoksydil]] miejscowo stosowanie [[Ditranol|cygnolinę]], albo terapię [[kortykosterydyKortykosteroidy|kortykosterydową]]. Wyniki leczenia tymi metodami są zwykle mało skuteczne, a po zaprzestaniu terapii kortykosterydowej włosy zazwyczaj wypadają<ref>Khoury EL. Price VH. Abdel-Salam MM. Stern M. "Opical minoxidil in alopecia areata: no effect on the perifollicularlymphoid infiltration" J Invest Dermatol 1992</ref>. Podobnie sprawa wygląda z miejscowym stosowaniem cygnoliny<ref>Papadopoulos AJ. Schwartz RA. Janniger CK. "Alopecia areata. Pathogenesis, diagnosis, and therapy" Am J Clin Dermatol 2000</ref>.

Obecnie uważa się, że najskuteczniejsze jest leczenie przy pomocy [[DCP]] lub innych [[alergeny kontaktowe|alergenów kontaktowych]]<ref>Langner A. Wolska H. Stąpór V. Wasyłyszyn J. "Porównanie wyników leczenia alopecia areata metodą fotochemoterapii (PUVA) i miejscowego uczulania dwufenylocyklopronenonem. Postępy w etiopatogenezie, diagnostyce i leczeniu chorób skórnych i wenerycznych" Dermatologia 1992</ref>.