|
'''Puławianie''' – potoczna nazwa [[koteria|koterii]] (działalność frakcyjna była wówczas w partii zakazana) powstałej w kierownictwie [[PZPRPolska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] w [[1956]]. Nazwa pochodzi od luksusowych, nowoczesnych przedwojennych budynków mieszkalnych utrzymanych w stylu funkcjonalizmu przy ul. Puławskiej 24 i 26 w [[Warszawa|Warszawie]], przyzasiedlonych którejpo mieszkałowojnie wielugłównie jejprzez wysokich funkcjonariuszy partyjnych, w których mieszkali niektórzy ze zwolenników tej frakcji.
Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli [[Roman Zambrowski]] i [[Leon Kasman]]. Orientacja "puławska"„puławska” skupiała głównie działaczy czynnych w pierwszym dziesięcioleciu Polski Ludowej. Do związanych z "puławianami"„puławianami” zaliczano również działaczy takich jak [[Jerzy Albrecht]], [[Antoni Alster]], [[Celina Budzyńska]], [[Tadeusz Daniszewski]], [[Ostap Dłuski]], [[Edward Gierek]], [[Romana Granas]], [[Piotr Jaroszewicz]], Helena Jaworska, Julian Kole, [[Wincenty Kraśko]], [[Stanisław Kuziński]], [[Władysław Matwin]], [[Jerzy Morawski]], [[Marian Naszkowski]], [[Roman Nowak]], Mateusz Oks, Józef Olszewski, [[Mieczysław Popiel]], [[Jerzy Putrament]], [[Mieczysław Rakowski]], [[Adam Schaff]], [[Artur Starewicz]], [[Stefan Staszewski]], [[Jerzy Sztachelski]], [[Michalina Tatarkówna-Majkowska]], [[Roman Werfel]], [[Janusz Zarzycki]]<ref name="eisler">[[Jerzy Eisler]], ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989'', BGW, Warszawa 1992, strs. 61-63. ISBN 83-7066-208-0.</ref>.
Koteria puławian była opozycyjna wobec [[natolińczycy|natolińczyków]], którzy mieli poparcie ze strony [[Nikita Chruszczow|Nikity Chruszczowa]]<ref>Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy'', Paryż 1962, s. 3-41], „[[Kultura (miesięcznik)|Kultura]]” nr 12/1962.</ref>, I sekretarza KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|KPZR]]. "Puławianie"„Puławianie” wyrobili sobie wcześniej opinię "„[[Dogmatyzm|dogmatyków]] i [[Stalinizm|stalinowców]]"”<ref name="eisler" />. Jednak po śmierci [[Józef Stalin|Stalina]] zaczęli dążyć do [[Liberalizacja|liberalizacji]] systemu [[realny socjalizm|realnego socjalizmu]]. Zmiana ich orientacji była oceniana jako nieszczera i nieprawdziwa, służąca zachowaniu stanowisk i pozycji w państwie<ref name="eisler" />. Z czasem za "puławianami"„puławianami” opowiedział się ówczesny I sekretarz PZPR [[Edward Ochab]]<ref name="eisler" />.
Po wydarzeniach [[Poznański Czerwiec 56|Poznańskiego Czerwca]] poparli kandydaturę [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułki]] na pierwszego sekretarza PZPR.
Walkę między natolińczykami a puławianami opisał [[Witold Jedlicki]] w broszurze ''Chamy i Żydy''<ref>[http://www.bu.umk.pl/Archiwum_Emigracji/Bibl.htm Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy'', Paryż 1962, s. 3-41], „[[Kultura (miesięcznik)|Kultura]]” nr 12/1962.</ref>.
{{Przypisy}}
|
