Bernardyńska Woda: Różnice pomiędzy wersjami

W 1891 r. inżynier [[Henryk Huss]] i Wiktor Magnus, specjalista od parcelacji, założyli spółkę w celu budowy kolejki do Wilanowa. [[Piaseczyńska Kolej Wąskotorowa|Wilanowska Kolej Wąskotorowa]] została uruchomiona w roku 1892, jej tory biegły wzdłuż Bernardyńskiej Wody (od południowej strony, tam, gdzie dziś biegnie ulica Przy Bernardyńskiej Wodzie) do ul. Powsińskiej. Wilanów na przełomie wieków był celem niedzielnych wycieczek warszawiaków. Od 1894 r. wygodna [[Kolej wąskotorowa|kolejka wąskotorowa]] woziła wycieczkowiczów z [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|Placu Unii Lubelskiej]] ul. Powsińską przez Wilanów i [[Konstancin-Jeziorna|Konstancin]] do [[Piaseczno|Piaseczna]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.stalus.iq.pl/show.php/idc/8 | tytuł = Przewodnik po Warszawie (do 1944 roku) – Kolej wilanowska | data dostępu = 23 marca 2010| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =}}</ref>. Ostatnie fragmenty torów wzdłuż Bernardyńskiej Wody zdemontowano w latach 60-tych. [[XX wiek|XX w.]]

Jeszcze w latach 50-tych. i 60-tych. XX w. kanał był zagospodarowany, można było w nim pływać oraz wypożyczać kajaki. W końcu lat 60-tych. przeprowadzono nieudaną rewitalizację kanału. Wodę wypompowano, a dno zostało oczyszczone i nieco pogłębione w ramach przymusowego "czynu społecznego" przez mokotowskich licealistów. Po tej rewitalizacji poziom wody nie wrócił do poprzedniego stanu i od tego czasu kanał jest zbiornikiem bardzo płytkim, okresowo wysychającym.