Paweł Ksawery Brzostowski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Paweł Ksawery Brzostowski''' [[Strzemię (herb szlachecki)|herbu Strzemię]], pseud. i krypt.: ''Jeden domowy przyjaciel; P. X. B. R. W. X. L. K. O. P.'', (ur. [[30 marca]] [[1739]] w [[Mosarz]]u<ref>{{SgKP|VI|691|Masarz}}</ref> w [[Powiat dziśnieński|powiecie dzisieńskim]], zm. [[17 listopada]] [[1827]] w [[Rukojnie (gmina)|Rukojniach]]) – polski ksiądz rzymskokatolicki,[[pisarz wielki litewski]] w [[1762]] roku, duchowny [[referendarz wielki litewski]] w latach [[1774]]-[[1787]], [[kanonik]] [[Wilno|wileński]] w latach [[1755]]-[[1773]]<ref>Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 202.</ref>, publicysta i tłumacz.

W latach 1760-1780 był hojnym mecenasem literatury i wydawnictw wileńskich (subsydiował m.in.: ''Logikę'' K. Narbutta i tłumaczenie historii Polski pióra P. J. Solignaca). W roku 1774 otrzymał referendarstwo wielkie litewskie. W okresie [[Konfederacja targowicka|Konfederacji targowickiej]] i [[Insurekcja kościuszkowska|Insurekcji kościuszkowskiej]] przebywał (1792-1794) poza granicami Polski. Po [[III rozbiór Polski|III rozbiorze Polski]] (1795) sprzedał wszystkie swe posiadłości i opuścił kraj. Wojny toczące się wówczas we Włoszech skłoniły go jednak do powrotu. Początkowo osiadł w [[Turgiele|Turgielach]] w pobliżu Pawłowa, a następnie w [[Rukojnie (gmina)|Rukojniach]] pod Wilnem, na tamtejszym probostwie. Działał wówczas jako mecenas, filantrop, fundator kościołów, zajmując się jednocześnie wydawaniem swych pism. Tam też zmarł 17 listopada roku 1827, dożywszy lat 88. Jego grób Rosjanie sprofanowali i zniszczyli.