Alfons Maria Liguori: Różnice pomiędzy wersjami

Gdy ukończył 16 lat zdobył podwójny doktorat z prawa świeckiego i kościelnego. Stał się cenionym adwokatem. W wyniku uknutej intrygi przegrał prowadzony proces sądowy. Wstąpił do seminarium i w wieku 30 lat został księdzem. Postanowił poświęcić się Bogu i ludziom pracując w najbiedniejszej części [[Neapol]]u oraz miasteczku [[Scala (miejscowość i gmina)|Scala]]. Szokiem dla Alfonsa była nie tylko nędza materialna i duchowa ludzi tam mieszkającym. W rejonie położonym nieopodal [[Watykan]]u ludzie nie umieli się modlić i nic nie wiedzieli o [[Bóg|Bogu]]. Zasłynął wtedy jako wybitny kaznodzieja, który w prosty i przystępny sposób wykładał prawdy wiary i mówił o Bogu, gromadząc rzesze wiernych. W [[Neapol]]u założył pierwsze duszpasterstwo młodzieżowe. W pracy z młodymi ludźmi używał metod współczesnych (komponował piosenki, grał na gitarze).

 

 

Wyniszczony latami życia w niezdrowym klimacie i latami surowych umartwień (nosił [[Włosiennica|włosiennicę]], ograniczał pożywienie), złożył rezygnację z kierowania diecezją i zrzekł się godności biskupiej, by następne 13 lat spędzić w wielkich cierpieniach fizycznych i duchowych, które znosił z pokorą i poddaniem się woli Boga.

Zmarł [[1 sierpnia]] [[1787]] w Pagani koło Neapolu, w otoczeniu kilku swoich współbraci zakonnych - [[Redemptoryści|redemptorystów]].

 

 

W kościele [[mariawityzm|mariawickim]] i [[starokatolicyzm|starokatolickim]] uznawany jest za głównego patrona oraz odznacza się niezwykłą popularnością wśród świętych.

 

* ''Via della salute'', [[1766]] (pol. ''Droga do świętości. O ćwiczeniach duchowych''), dzieło o powszechnym powołaniu do świętości każdego człowieka i sposobach w jaki można do niej dążyć głównie przez modlitwę.

* ''Pratica di amar Gesu Cristo'' (pol. ''Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym'') - najbardziej dojrzałe, ostatnie dzieło św. Alfonsa mówiące o tym jak w codziennym życiu żyć blisko Pana Boga.

* ''Praktyczny przewodnik dla spowiednika. Aby dobrze sprawował swoją posługę'' - rady i wskazówki dla spowiadających kapłanów oraz wskazania podejścia do [[Penitent (katolicyzm)|penitenta]].

* ''Del predicare'', [[1737]] (pol.''O głoszeniu Słowa Bożego'') - poradnik dla kaznodziejów głoszących kazania i misje święte.

* ''Modlitwa środek zbawienia'', ''Zjednoczenie z Wolą Bożą'', ''Poufny i nieustanny dialog z Bogiem'', [[1759]] - w Polsce te trzy pozycje zostały wydane w formie jednej książki pt. ''Stając przed Bogiem'' - publikacje o kontakcie z Bogiem i rozmowie z nim na modlitwie.

* ''Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu'', [[1746]], są to propozycje medytacji przed Najświętszym Sakramentem.

* ''Theologia moralis'', [[1748]] (pol.''Teologia moralna''), jest to kompletny podręcznik [[teologia moralna|teologii moralnej]], stanowiący najpełniejszy wykład tej nauki z punktu widzenia Kościoła katolickiego (dzieło to nie doczekało się przekładów na inne języki),

* ''Glorie di Maria'' [[1750]] (pol.''Uwielbienia Maryi''), bardzo książeczka, tłumaczona na kilkadziesiąt języków, będąca zbiorem wypowiedzi [[Ojcowie Kościoła|Ojców Kościoła]] i innych świętych oraz duchownych na temat [[Maria z Nazaretu|Maryi]], opatrzona licznymi relacjami o [[Cud (religia)|cudach]] dokonanych przez nią bądź za jej wstawiennictwem.