Niewidoczna strona Księżyca: Różnice pomiędzy wersjami

'''Niewidoczna''' lub '''odwrotna strona Księżyca''' – powierzchnia odwróconej od [[Ziemia|Ziemi]] półkuli [[Księżyc]]a, nigdy niewidocznej z Ziemi ze względu na jego [[Obrót synchroniczny|rotację synchroniczną]]. [[Libracja]] Księżyca powoduje, że brzegi odwróconej strony (łącznie ok. 18%) mogą być obserwowane z Ziemi, ale tylko pod małym kątem, co utrudnia rozpoznawanie rzeźby terenu. Odwrotna strona Księżyca pozostawała praktycznie nieznana do czasu lotów [[sonda kosmiczna|sond kosmicznych]]. Pierwsze jej zdjęcia wykonała [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecka]] sonda [[Łuna 3]] w 1959 r., człowiek po raz pierwszy zobaczył tę część Srebrnego Globu podczas misji [[Apollo 8]] w 1968 r.

Niewidoczna strona Księżyca różni się wyglądem od widocznej, przede wszystkim ze względu na to, że znacznie mniejszy jej obszar pokrywają ciemne [[Morze księżycowe|morza księżycowe]] (12% jej powierzchni{{r|morza}} w porównaniu do 31,2% po widocznej stronie). Na niewidocznej stronie Księżyca znajdują się [[Mare Ingenii]], [[Mare Moscoviense]] i [[Mare Orientale]] (częściowo widoczne z Ziemi dzięki libracji), w części także [[Mare Humboldtianum]] i [[Mare Marginis]]. Zastygła lawa wypełnia również duży krater [[Ciołkowski (krater księżycowy)|Ciołkowski]]. Większą część odwróconej strony zajmują jasne wyżyny, pokryte licznymi [[krater uderzeniowy|kraterami uderzeniowymi]] różnej wielkości. Na południowej półkuli dominuje największy potwierdzony basen uderzeniowy w Układzie Słonecznym, [[Basen Biegun Południowy - Aitken]].