Atton z Pistoi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
merytoryczne i jeszcze więcej źródeł |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 31:
Gdy poczuł powołanie do życia zakonnego był już [[kapłan]]em{{r|FRO}}, wstąpił do walembrozjanów, gdzie pełnił różne posługi<ref name="przypis1" />. Między rokiem 1125<ref>Kehr, s. 90 nr 11.</ref> a czerwcem 1130 (najprawdopodobniej w 1127<ref>Placido Lugano, ''L'Italia Benedictina'', Rzym 1929, s. 371</ref>) został [[opat]]em Vallombrosa i [[Generał (zakon)|generałem zakonu walembrozjanów]]{{r|FRO}}<ref>Placido Lugano, ''L'Italia Benedictina'', Rzym 1929, s. 371; Kehr, s. 90-91 nr 12-13).</ref>. Założył kilka klasztorów, a pomiędzy 2 września<ref>Tego dnia był jeszcze opatem Vallombrosa: Kehr, s. 91 nr 13.</ref> a 21 grudnia 1133<ref>Kehr, s. 119 nr 6; Ughelli, kol. 294-296; Cappelletti, s. 93-96.</ref> roku został [[sakra|powołany na stolicę]] [[biskup]]ią w [[Pistoia|Pistoi]] po Hildebrandzie<ref name="przypis1" /><ref>Kehr, s. 119 nr 6; Ughelli, kol. 294-296.</ref>{{r|FRO}}.
W swojej działalności, prócz obrony dóbr kościelnych, walki z [[Symonia|symonią]], przeciwstawiał się [[konkubinat]]owi księży i występował w sporach w roli mediatora{{r|FRO}}. 17 lutego 1144 uzyskał od papieża [[Celestyn II|Celestyna II]] potwierdzenie granic i stanu posiadania swojej diecezji<ref>Kehr, s. 121 nr 16.</ref> Z tej samej daty pochodzi także list Celestyna II do duchownych i mieszkańców miasta [[Prato]], upominający ich, że winni być posłuszni Attonowi z Pistoi jako swojemu biskupowi<ref>Kehr, s. 121 nr 15.</ref>. Przed 1145 rokiem Atton w porozumieniu z arcybiskupem Diego z Composteli [[Translacja (kult świętych)|sprowadził]] [[relikwie]] świętego Jakuba, które umieścił w specjalnej kaplicy (oratorium) w katedrze św. Zenona w Pistoi{{r|FRO}}<ref>Ughelli, kol. 296-299; Kehr, s. 128.</ref>. 22 listopada 1145 papież Eugeniusz III udzielił odpustów pielgrzymom odwiedzającym oratorium św. Jakuba<ref>Ughelli, kol. 298-299; Kehr, s. 128 nr 1-2.</ref>. Po raz ostatni Atton udokumentowany jest w akcie donacyjnym dla szpitala św. Jakuba w Pistoi z dnia 24 kwietnia 1153<ref>Luigi Bargiacchi, [http://archive.org/stream/storiadegliistit12barg#page/n59/mode/2up Storia degli istituti di beneficenza, d'istruzione ed educazione in Pistoia e suo circondario dalle respettive origini a tutto l'anno 1880], Florencja 1883, s. 47-49; por. Ughelli, kol. 294 przyp. 1.</ref>.
Atton zmarł w opinii świętości w dniu 22 maja 1153<ref>Ughelli, kol. 299. Jego następca jest udokumentowany od 14 lutego 1154 (Kehr, s. 122 nr 19; Ughelli, kol. 299).</ref>. Jest [[wspomnienie liturgiczne|wspominany]] przez [[Martyrologium|Martyrologium Rzymskie]] jako [[Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego|święty]] w dniu 22 maja<ref name="przypis1" />.
| |||