Pierwszy poruszyciel: Różnice pomiędzy wersjami

Jest przyczyną ruchu <ref>''Fizyka'', ks. VII, roz. 6, 259a, 1-13</ref> i podtrzymuje ruch w trwaniu <ref>''Metafizyka'', ks. XII, roz. 7, 1073a, 6</ref>. Porusza kochającego <ref>''Metafizyka'', 1072b, 3</ref>. Jest to żywy byt, wieczny i najdoskonalszy <ref>''Metafizyka'', 1072b, 28</ref>. Arystoteles nazywa go niepoddanym [[Ruch (filozofia)|ruchowi]] ''Bogiem-Umysłem'', uznając go za [[Transcendencja (filozofia)|transcendentną]] substancję, będącą czystym aktem bez żadnej ''możności'' i bez materialnej zasady. Jest on czystą myślą, zajmującą się ''w najwyższym stopniu tym, co boskie'' (1074b n9). Powoduje on pierwotny, wieczny i jeden ruch [1073 a n. 8), wprawiający w ruch eter, ten zaś porusza kolejne sfery świata<ref>{{Cytuj książkę | autor = Krokiewicz A. | autor link = Adam Krokiewicz| tytuł = Arystoteles, Pirron i Plotyn | strony = 90}}</ref><ref>Por. {{Cytuj książkę | autor r = K. Leśniak| rozdział = Wstęp | tytuł = Metafizyka | autor = Arystoteles | strony = XXVII-XXVIII}}</ref>

 

 

{{Przypisy}}