Wiara [[Żydzi|Izraelitów]] w [[Stary Testament|Starym Testamencie]] wskazuje, że Bóg [[JHWH|Jahwe]] jest odkupicielem. Określenie to pochodzi z prawa rodzinnego, klanowego, plemiennego: rodziny mogły uiścić okup, by uratować krewnego, który popadł w niewolę. Termin ten, przeniesiony na grunt religijny, nie ma już wydźwięku ściśle prawnego, a zwłaszcza nie wyraża idei okupu, który komuś należy zapłacić. Bóg jako Odkupiciel wybawia swój lud za darmo, nikomu nie będąc nic dłużnym. Akcent pada tu na solidarność, na więź pokrewieństwa, którą Bóg kreuje ze swym ludem, na wierność Boga wobec siebie i ludzi. Dla Izraelitów podstawowym doświadczeniem odkupienia było wyjście z [[Egipt]]u , jako początek powstania ludu wybranego i przymierza. Wyjście to nie nastąpiło po zapłaceniu jakiegokolwiek okupu, ale jest ono uważane jednoznacznie za wyzwalającą interwencję Boga, mającą swoje źródło w Jego nieskończonej władzy i wierności raz złożonym obietnicom.
