Chemiosmoza: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
Pisum (dyskusja | edycje)
Linia 1:
[[Plik:Chemiosmotic hypothesis.svg|thumb|250px|Schemat chemiosmozy]]
 
'''Chemiosmoza''' – proces polegający na przemieszczaniu [[jon wodorowy|protonów]] przez [[błona komórkowa|błony białkowo-lipidowe]] z wytworzeniem [[AdenozynotrifosforanAdenozyno-5'-trifosforan|ATP]]. Pojęcie to wprowadził [[Peter D. Mitchell]] tłumacząc powstawanie ATP w [[mitochondrium|mitochondriach]], polegający na zamianie energii zgromadzonej w postaci gradientu elektrochemicznego na energię wiązań ATP. W toku dalszych badań wykazano, że ATP wytwarzane jest przez [[syntaza ATP|syntazę ATP]] wykorzystującą energię gradientu elektrochemicznego<ref>{{Cytuj pismo | autor=Kagawa Y., Racker E | tytuł=Partial resolution of the enzymes catalyzing oxidative phosphorylation. IX. Reconstruction of oligomycin-sensitive adenosine triphosphatase. | rok=1966 | czasopismo=The Journal of biological chemistry | wydanie=241 | wolumin=10 | miesiąc=maj | pmid= 4223641 | strony=2467–74}}</ref>.
 
== Model chemiosmotyczny ==
Model chemiosmotyczny tłumaczy syntezę ATP związaną z transportem [[elektron]]ów. W [[1961]] r. [[Peter D. Mitchell]] zaproponował model chemiosmotyczny oparty na wynikach badań przeprowadzonych na bakteriach. W [[1978]] otrzymał za tę pracę [[Nagroda Nobla|Nagrodę Nobla]]. Mitchell zaproponował, że transport elektronów i [[fosforylacja oksydacyjna]] (synteza ATP) są powiązane z sobą przez gradient protonów w poprzek wewnętrznej błony mitochondrium. Zgodnie z modelem chemiosmotycznym stopniowy przepływ elektronów z [[Dinukleotyd nikotynamidoadeninowynikotynoamidoadeninowy|NADH]] lub [[Dinukleotyd flawinoadeninowy|FADH<sub>2</sub>]] przez układ przenośników elektronów na tlen powoduje uwalnianie energii. Jest ona wykorzystywana do przepompowania protonów przez wewnętrzną błonę mitochondrium do przestrzeni międzybłonowej.
 
Protony są przenoszone przez wewnętrzną błonę mitochondrialną przy udziale trzech kompleksów przenośników elektronów, które uczestniczą w poszczególnych etapach transportu elektronów. Różnica w stężeniu protonów (H<sup>+</sup>) między matriks mitochondrium a przestrzenią miedzybłonową stanowi energię potencjalną (podobnie jak woda spiętrzona w zaporze).