Anarchistyczny ruch oporu w Hiszpanii: Różnice pomiędzy wersjami

=== Hiszpańscy anarchiści we Francji ===

{{main|Hiszpański Sojusz Demokratyczny}}

[[Plik:Members of the Maquis in La Tresorerie.jpg|thumb|200px|Członkowie jednego z oddziałów partyzanckich we Francji.]]W ostatnim okresie i po zakończeniu wojny domowej ok. 500 tysięcy osób opuściło Hiszpanię. Duża część trafiła do obozów internowania we Francji. Po zajęciu Francji przez [[III Rzesza|III Rzeszę]] w 1940 roku, uczestniczyli oni w działaniach francuskiego ruchu oporu. Kiedy Niemcy przegrały wojnę, uchodźcy hiszpańscy rozpoczęli przygotowania do powrotu z bronią w ręku do swojego kraju. Panowało powszechne przekonanie, że alianci po zwycięstwie nad Trzecią Rzeszą zajmą się teraz rządami generała Franco. Już w czasie trwania walk we Francji, anarchiści ukrywali broń i organizowali infrastrukturę mającą później służyć walce z Franco. Dzięki temu ruch oporu w Hiszpanii zyskał po wojnie duże wsparcie<ref>Stuart Christie "General Franco made me a terrorist", Hastings 2003, s. 9</ref>.

 

=== Hiszpański Ruch Wolnościowy ===

{{main|Hiszpański Ruch Wolnościowy}}

W 1939 roku z inicjatywy anarchistów którzy opuścili Hiszpanię powstał Hiszpański Ruch Wolnościowy (MLE). W jego skład weszły trzy główne organizacje anarchistyczne: [[Krajowa Konfederacja Pracy]] (CNT), [[Iberyjska Federacja Anarchistyczna]] i [[Iberyjska Federacja Młodzieży Wolnościowej]] (FIJL). Celem organizacji było koordynowanie działań hiszpańskich organizacji anarchistycznych, które działały w podziemiu w samej Hiszpanii, jak i w ośrodkach emigracyjnych na całym świecie.