Ułazów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie Szablon:Linki do map Polski |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 29:
Osada, wzmiankowana w 1469 r., nazywała się wówczas Łominy i należała do Ramszów. W zabudowie wsi kilkanaście starych drewnianych domów z początków XX w. Pośrodku dawna cerkiew greckokatolicka, drewniana, zbudowana w 1835 r., częściowo spalona w 1986 r. i odrestaurowana, przez wiele lat użytkowana jako kościół, obecnie opuszczona. Opodal drewniana dzwonnica z XIX w. i drewniany krzyż z głazem pozbawionym tablicy.
Na zachód od wsi, pod lasem, mały przysiółek Dąbrowa. W jego pobliżu głaz pamiątkowy i krzyż, ustawione w 1983 r. w miejscu śmierci gen. brygady [[Józef Kustroń|Józefa Kustronia]], dowódcy 21 dywizji piechoty górskiej. Po przegranej bitwie pod Oleszycami, generał z grupą oficerów i żołnierzy, liczącą niespełna 200 ludzi, przedzierał się od Starego Dzikowa ku walczącym pod Tomaszowem jednostkom armii "Kraków". Na leśnej polanie wpadli w niemiecką zasadzkę i zalegli w krzyżowym ogniu broni maszynowej. W nierównej walce część żołnierzy poległa, padł śmiertelnie ranny generał, reszta dostała się do niewoli. Ciało generała zabrali Niemcy i zgodnie z obietnicą, daną jego oficerom, pochowali w następnym dniu, z honorami wojskowymi, na przycerkiewnym cmentarzu w Ułazowie. W 1946 r. szczątki generała ekshumowano i przeniesiono na cmentarz w Lubaczowie, stamtąd w 1953 r. na cmentarz wojskowy w Baligrodzie. Pod koniec tego roku rodzina zabrała jego szczątki do rodzinnego Nowego Sącza.
[[podział administracyjny Polski 1975-1998|W latach 1975-1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo przemyskie|województwa przemyskiego]].
| |||