Jakub Ludwik Sobieski: Różnice pomiędzy wersjami

Na cześć [[chrzestnyRodzice chrzestni|rodziców chrzestnych]], króla Francji [[Ludwik XIV|Ludwika XIV]] i królowej angielskiej [[Henrietta Maria Burbon|Henryki Marii]] otrzymał imiona Ludwik i Henryk. Trzecie imię odziedziczył po dziadku [[Jakub Sobieski|Jakubie Sobieskim]]. Po powrocie w [[1668]] roku Marii Kazimiery do Polski ojciec zmienił imię syna i nazywał go Jakubem Ludwikiem.

Po wyborze w [[1674]] roku Jana Sobieskiego na króla polskiego młody królewicz został wciągnięty w plany dynastyczne swoich rodziców. Matka bezskutecznie starała się wyswatać go z córką [[cesarz]]a [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]] i zdobyć dla niego tron w którymś z państw [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Rzeszy]] lub [[lenno|lenn]] cesarskich. Mimo zabiegów rodzicielki na dworze wiedeńskim Jakub Ludwik nie otrzymał w [[1675]] roku praw do [[Księstwo legnicko-wołowsko-brzeskie|księstwa brzesko-legnickiego]] po wymarciu [[Piastowie śląscy|Piastów]].

W [[1683]] roku Jakub Ludwik Sobieski towarzyszył ojcu w [[Bitwa pod Wiedniem (1683)|odsieczy wiedeńskiej]] i w [[Bitwy pod Parkanami|bitwie pod Parkanami]]. W późniejszych latach reprezentował ojca na radach senatu i przyjmował w jego imieniu zagranicznych posłów.

W [[1684]] podjęta została próba osadzenia Jakuba Sobieskiego na tronie jednego z lenn Turcji. Pierwotnie celem był [[Siedmiogród]], później od [[1686]] roku starano się zapewnić mu władzę w [[Hospodarstwo Mołdawskie|Mołdawii]]. W [[1687]] roku królewicz w imieniu ojca poprowadził w tym celu wyprawę wojenną na [[Kamieniec Podolski]].

W [[1687]] roku Jakub Ludwik Sobieski starał się o rękę najbogatszej kobiety w Rzeczypospolitej, [[Ludwika Karolina Radziwiłł|Ludwiki Karoliny Radziwiłłówny]]. Doszło do oficjalnych zaręczyn pary, jednak na skutek intryg i zabiegów politycznych dworu cesarskiego zostały one zerwane. Oburzony sytuacją król polski doprowadził do tego, że w sprawę został wciągnięty Sejm. Parlament jednak uznał, że małżeństwo Jakuba Sobieskiego nie należy do kwestii [[racja stanu|racji stanu]]. Królewicz nie był bowiem w chwili narodzin synem monarchy, ale [[Hetman polny koronny|hetmana polnego koronnego]], a więc zawarcie [[małżeństwo|małżeństwa]] jest w jego przypadku prywatną sprawą.

W [[1691]] roku dzięki pomocy dworu wiedeńskiego Jakub Ludwik Sobieski ożenił się ostatecznie z księżniczką neuburską Jadwigą Elżbietą Amalią, córką [[Palatynat|palatyna Renu]], [[Filip Wilhelm|Filipa Wilhelma]]. W [[wiano|wianie]] żona wniosła mężowi tytuł książęcy i [[Oława|księstwo oławskie]].

Po ślubie królewicz podjął kolejną nieudaną próbę zdobycia tronu w Mołdawii. Po klęsce wyprawy powrócił do Rzeczypospolitej, gdzie starał się stworzyć własne stronnictwo polityczne oparte na sojuszu z Habsburgami. Utrzymywał w tym czasie ożywione kontakty z dworem wiedeńskim i występował w roli nieoficjalnego cesarskiego ambasadora. Jego zachowanie poróżniło go w latach [[1693]]-[[1695]] z ojcem.

Po śmierci Jana III Sobieskiego w [[1696]] roku odziedziczył po nim [[Złoczów]], [[Żółkiew]] i [[Olesko]] w [[Województwo ruskie|województwie ruskim]]. Wdał się wtedy w gorszący opinię publiczną proces spadkowy o majątek z matką. W [[1697]] roku wystawił swoją kandydaturę do tronu polskiego. Podczas [[wolna elekcja|elekcji]] miał za sobą początkowo poparcie dworów ościennych: szwedzkiego i wiedeńskiego, a w kraju stronników w szlachcie wielkopolskiej i małopolskiej oraz jednego hierarchy duchownego w osobie [[Biskupi kujawscy|biskupa kujawskiego]], [[Stanisław Dąmbski|Stanisława Dąmbskiego]].

Podczas [[III wojna północna|wojny północnej]] zgłosił swoje pretensje do tronu polskiego. W [[1703]] roku przystąpił do [[Konfederacja (historia Polski)|konfederacji wielkopolskiej]]. W 1704 roku opowiedział się za detronizacją Augusta II Mocnego. Został oficjalnie uznany przez królów Prus i Szwecji za kandydata do korony polskiej. Przyjazd do Rzeczypospolitej pokrzyżowały mu jednak wojska saskie. Książę oławski został pojmany pod [[Wrocław]]iem i uwięziony w [[Saksonia|Saksonii]]. W latach [[1704]]-[[1706]] przebywał jako więzień stanu w zamkach Plleissenburg i Königstein. W tym czasie konfederaci zdecydowali się na [[Wolna elekcja|elekcji]] powierzyć tron ''pro tempore'' [[Stanisław Leszczyński|Stanisławowi Leszczyńskiemu]].

W [[1717]] roku podczas obrad [[Sejm niemy|Sejmu Niemego]] Jakub Ludwik Sobieski uzyskał korzystny wyrok, który umożliwił mu powrót do Rzeczypospolitej Obojga Narodów i odzyskanie utraconych dóbr rodowych skonfiskowanych przez króla. Przyjechał do Korony ze Śląska, pogodził się z Augustem II i zamieszkał w rodowym zamku w [[Żółkiew|Żółkwi]]. W 1719 roku popadł w niełaskę cesarza [[Karol VI Habsburg|Karola VI Habsburga]]. Za zgodę na ślub córki [[Maria Klementyna Sobieska|Marii Klementyny Sobieskiej]] z [[Jakub Franciszek Edward Stuart|Jakubem Franciszkiem Stuartem]] utracił księstwo oławskie. Dobra śląskie odzyskał jednak w [[1722]] roku. Przebywał w nich później z przerwami w latach [[1722]]-[[1734]]. Ostatnie lata życia spędził na załatwianiu spraw majątkowych, na podróżach między swoimi rezydencjami na Ukrainie i Śląsku oraz poświęcając się działalności fundatorskiej.

[[25 marca]] [[1691]] roku Jakub Ludwik Sobieski poślubił [[Neuburg an der Donau|księżniczkę neuburską]], [[Jadwiga Elżbieta Amalia Sobieska|Jadwigę Elżbietę Amalię]]. Ze związku tego urodziło się dwóch synów i pięć córek zwanych pieszczotliwie ''królewnisiami''.

* {{cytuj stronę| url =http://wielkisobieski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=93&Itemid=4 | tytuł =Niedoszły następca czyli o najstarszym synu Jana Sobieskiego | data dostępu = 21 lipca 2009| autor =Jakub Augustyn Maciejewski | opublikowany =www.wielkisobieski.pl | data =[[1 sierpnia]] [[2008]] | język =pl}}