Buczynowa Przełęcz: Różnice pomiędzy wersjami

| mapa topograficzna =

| pozycja opisu =

| commons =

'''Buczynowa Przełęcz''' ([[język słowacki|słow.]] ''Bučinové sedlo'', [[język niemiecki|niem.]] ''Buczynowascharte'', [[język węgierski|węg.]] ''Buczynowa-csorba''<ref name=wet>{{Cytuj książkę | nazwisko= Radwańska-Paryska | imię=Zofia | autor link= Zofia Radwańska-Paryska | nazwisko2= Paryski | imię2=Witold Henryk | autor link2= Witold Henryk Paryski | tytuł= Wielka encyklopedia tatrzańska | data=2004 | wydawca=Wydawnictwo Górskie | miejsce=Poronin | isbn=83-7104-009-1}}</ref>) – wąska, głęboka [[przełęcz]] w bocznej [[grań|grani]] [[Tatry|Tatr]], w grupie [[Buczynowe Turnie|Buczynowych Turni]], położona na wysokości 2127 m [[n.p.m.]], pomiędzy [[Wielka Buczynowa Turnia|Wielką Buczynową Turnią]] a [[Mała Buczynowa Turnia|Małą Buczynową Turnią]]. Przełęcz oddziela od siebie [[Dolina Pańszczyca|Dolinę Pańszczycę]] i [[Buczynowa Dolinka Buczynowa|Buczynową Dolinkę]]<ref name=whp>{{Cytuj książkę |nazwisko=Paryski |imię=Witold Henryk |autor link=Witold Henryk Paryski |tytuł=Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część III. Granacka Przełęcz – Wołoszyn |data=1992 |wydawca=Sklep Podróżnika |miejsce=Warszawa |strony=41–42}}</ref>.

Pierwotnie przez tę przełęcz był poprowadzony [[szlak turystyczny|szlak]] [[Orla Perć|Orlej Perci]]. Obecnie przechodzi on łatwiejszym wariantem przez [[żleb]] poniżej przełęczy (od strony Buczynowej Dolinki). Zimą przełęcz stanowi najbezpieczniejsze połączenie Buczynowej Dolinki Buczynowej i Doliny Pańszczycy<ref name=whp/>.

* latem – ks. [[Walenty Gadowski]] z trzema osobami towarzyszącymi i tragarzem Jędrzejem Parą, 1900 r.

* zimą – [[Józef Lesiecki]], [[Leon Loria]], 3 kwietnia 1911 r.