Jan Bedřich z Valdštejna: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w 1642 r. jako młodszy syn hrabiego Maximilian z Valdštejna i jego żony und PolyxenaPolyxeny z domu Thalenberg. Po śmierci ojca w [[1654]] r. jego wychowaniem zajął się Ferdinand Arnošt z Valdštejna. Studiował [[filozofia|filozofię]] u [[jezuici|jezuitów]] w [[Praga|Pradze]], a następnie [[teologia|teologię]] w [[Rzym]]ie, gdzie poznał m.in. [[Jean Baptiste Mathey|Jeana Baptiste Matheya]]. Jeszcze przed otrzymaniem [[święceniaSakrament kapłańskieświęceń|święceń kapłańskich]] w [[1665]] r. [[papież]] [[Aleksander VII]] mianował go honorowym [[prałat]]em cesarza [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]] i nadał mu godność [[kanonik]]a w [[Ołomuniec|Ołomuńcu]], a następnie [[wrocław]]skiej [[Kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja we Wrocławiu|kolegiaty Św. Krzyża i św. Bartłomieja]]. W [[1668]] r. został wybrany [[wielki mistrz|wielkim mistrzem]] [[Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą|Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą]].

W 1668 r. został wybrany na biskupa ordynariusza hradeckiego, dzięki poparciu cesarza Leopolda I po przejściu na stolicę prymasowską w Pradze jej dotychczasowego biskupa [[Matouš Ferdinand Sobek z Bílenberka|Matouša Ferdinanda Sobeka z Bílenberka]]. Z powodu konfliktu z władzami miasta [[Hradec Králové]] przebywał poza swoją rezydencją biskupią. Nie otrzymał także prowizji papieskiej na to stanowisko. W [[1671]] r. przeniósł się do Wrocławia, gdzie został [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanem]] dekanatu katedralnego. Dzięki staraniom swojego brata Franciszka, otrzymał przyrzeczenie objęcia [[Archidiecezja wrocławska|biskupstwa wrocławskiego]] po śmierci [[Sebastian von Rostock|Sebastiana von Rostocka]]. Zbiegło się to w czasie z uzyskaniem prowizji na [[diecezja hradecka|diecezję hradecką]]. W marcu 1675 r. został konsekrowany na biskupa w [[Katedra św.Świętych Wita, wWacława Pradzei Wojciecha|katedrze św. Wita w Pradze]].

Za sprawą swojej wpływowej rodziny został wybrany arcybiskupem metropolitą praskim przez tamtejszą kapitułę katedralną po śmierci abpa Sobeka z Bilenberka 6 maja 1675 r. Następnie uzyskał zatwierdzenie cesarskie i papieskie, mogąc 14 marca 1676 r. dokonać uroczystego [[ingres]]u. Jako arcybiskup praski zmierzał do odnowienia życia religijnego w Czechach oraz do ujednolicenia obrzędów religijnych. W tym celu wydał ''Proper Bohemiae'' i ''Rituale Romano-Pragense''. Dosyć istotnym problemem była, będąca skutkiem [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]], mała liczba kapłanów w parafiach, w tym celu sprowadzał on duchownych z ościennych diecezji. Chcąc wzmocnić lokalny patriotyzm starał się szerzyć kult czeskich [[Patron (chrześcijaństwo)|patronów]].

print wykonane i odnowione istniejących instrukcji i statutu. Aby rozwiązać wojny trzydziestoletniej spowodowały brak kapłanów, wyznaczył księży z innych diecezji i zapytał opatów różnych zleceń na tworzenie nowych urzędów zakonnego na jego terytorium diecezji. Wschodzących kościoła państwowego, z ograniczonych praw Kościoła i duchownych, i jurysdykcji państwa powinna być rozszerzona, starał się temu sprzeciwić. Zajęło kraju patriotycznych i klasowych interesów i wspierał kultu patronów Czech. Chcąc wzmocnić lokalny patriotyzm starał się szerzyć kult czeskich patronów. Wspierał budowę [[barok]]owych kościołów. Mieszkał w pałacu arcybiskupim na [[Hradczany|Hradczanach]] wybudowanym według projektów Jeana Baptiste Matheya.

W swoich dobrach rodowych w Duchovie finansował budowę miejscowego kościoła oraz sprowadził [[Zakon Braci Mniejszych Kapucynów|zakon kapucynów]], którzy mieli dokonać rekatolizacji[[Rekatolicyzacja|rekatolicyzacji]] miejscowej ludności. WspierałSwoich takżeubogich ekonomiczniepoddanych swoichwspierał ubogichtakże poddanychekonomicznie.