Kościół Świętej Trójcy w Żórawinie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne, poprawa linków |
drobne redakcyjne |
||
Linia 81:
== Architektura i wystrój wnętrza ==
Kościół Świętej Trójcy w Żurawinie jest świątynią orientowaną, jednonawową z wyodrębnionym, dwuprzęsłowym prezbiterium. Do trójprzęsłowej nawy od strony zachodniej przylega kwadratowa wieża. Od strony południowej do nawy przylega prostokątna kruchta, od północnej zaś trzy prostokątne aneksy o różnorodnej wielkości; do wieży przylega aneks z klatką schodową, do nawy kruchta, do prezbiterium dwukondygnacyjny aneks mieszczący zakrystię oraz powyżej dwuprzęsłową emporę-lożę konsystorską. Wokół kościoła w obrębie wysepki znajdował się cmentarz, otoczony umocnieniami ziemnymi zaprojektowanymi prawdopodobnie przez Albrechta von Sabischa z Wrocławia z I połowy XVII w. Ma plan zbliżony do prostokąta z zaakcentowanymi narożami
Przypisywana wrocławskiemu architektowi Hansowi Schneiderowi przebudowa na początku XVII wieku uczyniła żórawińską świątynię kompleksowym dziełem sztuki, zarówno pod względem artystycznym, stylowym, ideowym jak funkcjonalnym. Świątynia ta oprócz funkcji kultowych, jest swego rodzaju pomnikiem i miejscem pamięci a ponadto ma charakter reprezentacyjny. Upamiętnia ona spoczywającego na tym terenie fundatora z małżonką, ich zasługi względem gminy a także szlachecki majestat; mnogość dzieł wykonanych przez artystów reprezentujących ówczesną elitę cesarską podnosi prestiż protestanckich Hanniwaldów. Wyeksponowanie ołtarza, ambony i chrzcielnicy oraz dobór scen opartych wyłącznie na Piśmie Świętym nadają świątyni luterański charakter, jednakże splendor i przepych wystroju był sprzeczny doktrynie, ze względu na ostentację majestatu Hanniwaldów i jego elity. Różnica wyznaniowa nie przeszkadzała utrzymywania silnej więzi z katolicką elitą cesarską i biskupem wrocławskim, co zaowocowało wysoką klasą artystyczną dzieł tworzących wystrój żórawińskiego kościoła.
| |||