Akademia Hanlin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Kalka z angielskiego Imperial examination, w polskiej literaturze sinologicznej używa się terminu egzaminy urzędnicze |
m lit. |
||
Linia 20:
Za [[Dynastia Ming|dynastii Ming]], Akademia Hanlin stała się jeszcze bardziej formalną instytucją, której poszczególni członkowie mieli dokładnie określone zadania jak np. przygotowywanie projektów edyktów, nauczanie książąt domu cesarskiego, kompilowanie oficjalnych kronik historycznych, czy pomoc cesarzom w ich studiach<ref name="xu" />. Cesarze mingowscy w mniejszym stopniu polegali na [[mandaryn|konfucjańskiej biurokracji]], a bardziej na osobistych sekretarzach i eunuchach, a ponieważ wielu sekretarzy wywodziło się z akademików, a nie biurokracji prowincjonalnej, między akademią, a wykonawczą częścią aparatu państwowego było spore napięcie<ref name="ming">{{cytuj książkę|nazwisko=Twitchett|imię=Denis|tytuł=The Ming Dynasty, 1368–1644, Part 2|data=1998|strony=42 i 78|isbn=978-0-521-24333-9|nazwisko2=Mote|imię2=Frederick W.}}</ref>.
[[Dynastia Qing]] przejęła model akademii mingowskiej. Rekrutowano do niej uczonych z trzech najwyższych poziomów najwyższego stopnia egzaminacyjnego, ''jinshi''. Absolwenci najwyższego poziomu otrzymywali automatycznie stanowisko redaktorów wyższego (''xiuzhuan'') i niższego szczebla (''bianxiu''); niższych poziomów - stanowiska asystentów (''shujishi''), którzy po trzech latach, po nabraniu doświadczenia, mogli dalej awansować (system ten był stosowany już za Mingów<ref name="ming" />). Także w tym czasie akademia służyła jako rezerwuar kadr dla najwyższych urzędów jak [[Sekretariat Cesarski|Sekretariatu Cesarskiego]] czy najbliższych doradców i kanclerzy cesarskich<ref name="xu" />. Wśród najsławniejszych akademików qingowskich są m.in. [[Lin Zexu]], [[Zeng Guofan]] czy [[Zhang Zhidong]].
W 1900 część ogromnej biblioteki Akademii została zniszczona przez pożar, wzniecony przez [[powstanie bokserów|bokserów]], którzy usiłowali podpalić sąsiadującą dzielnicę ambasad<ref name="elleman">{{cytuj książkę|nazwisko=Elleman|imię=Bruce A.|tytuł=Modern Chinese Warfare, 1795-1989|wydawca=Routledge|miejsce=London i New York|data=2001|strony=125|isbn=978-0415214742}}</ref>. Po nadejściu odsieczy, biblioteka została obrabowana przez siły interwencyjne<ref name="fenby">{{cytuj książkę|nazwisko=Fenby|imię=Jonathan|tytuł=Modern China. Rise and Fall of a Great Power|wydawca=HarperCollins|miejsce=New York|data=2008|isbn=978-0-06-166116-7|strony=91}}</ref>.
| |||