Bürgerliches Gesetzbuch: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
link wewn. |
link wewn. |
||
Linia 7:
Na początku XIX wieku poszczególne kraje Rzeszy posługiwały się własnymi kodeksami cywilnymi, zaś w [[Nadrenia|Nadrenii]] obowiązywała nowoczesna na owe czasy [[kodyfikacja napoleońska]]. Postulat unifikacji niemieckiego prawa prywatnego był podnoszony od czasów napoleońskich, głównie przez [[pozytywizm prawniczy|pozytywistów]] (pracę domagającą się unifikacji opublikował profesor uniwersytetu w [[Heidelberg]]u [[Anton Thibaut]] w [[1814]]), jednak napotkał silny sprzeciw ze strony [[historyczna szkoła prawa|historycznej szkoły prawa]] ([[Friedrich Karl von Savigny]], również w [[1814]]). Ze względu na niechętną postawę konserwatywnych rządów krajów niemieckich, zwłaszcza Prus, unifikacja prawa prywatnego posuwała się do przodu powoli i tylko w wąskich zakresach (prawo wekslowe, prawo handlowe, prawo zobowiązań), w ramach [[Niemiecki Związek Celny|Niemieckiego Związku Celnego]], a później [[Związek Północnoniemiecki|Związku Północnoniemieckiego]].
Prace nad powszechnym niemieckim kodeksem cywilnym rozpoczęto dopiero po wprowadzeniu w [[1873]] do konstytucji II Rzeszy poprawki (''[[lex Lasker]]''), która rozciągnęła kompetencję Rzeszy na stanowienie prawa cywilnego (w brzmieniu z [[1871]] konstytucja Rzeszy uprawniała ją tylko do stanowienia ogólnoniemieckiego prawa zobowiązań). W [[1874]] parlament Rzeszy powołał pierwszą komisję kodyfikacyjną, pod przewodnictwem prezesa Najwyższego Sądu Handlowego Rzeszy Heinricha Eduarda Pape, w skład której wchodzili między innymi wybitni romaniści sędzia [[Gottlieb Planck]] i profesor [[Bernhard Windscheid]]. W [[1888]] komisja ta opublikowała, z pięciotomowym uzasadnieniem, pierwszy projekt kodeksu cywilnego, który stał się przedmiotem szerokiej dyskusji i krytyki. W [[1890]] powołano drugą komisję, która w [[1895]] przedłożyła drugi projekt. Stał się on przedmiotem prac już wewnątrz parlamentu. Wprowadzono do niego pewne zmiany, po czym powstały w ten sposób trzeci projekt został uchwalony przez parlament i przyjęty przez cesarza.
Wejście BGB w życie oznaczało koniec partykularyzmu w niemieckim prawie cywilnym (jego unifikację). Oznaczało także ostateczne zerwanie z feudalnym ustrojem społeczeństwa, bowiem BGB, opierając się na wolnorynkowej filozofii gospodarki i własności, współtworzy kapitalistyczny ustrój społeczny. Jego podstawą jest zasada autonomii stron, przejawiająca się w zasadach swobody umów, swobody rozporządzania własnością, swobody testowania. BGB należy do tzw. wielkich kodyfikacji cywilnych XIX wieku. Na BGB wzorowano wiele kodeksów cywilnych całego świata. Uzupełnieniem BGB są ogólnoniemieckie kodyfikacje prawa handlowego (''Handelsgesetzbuch'', HGB) z [[1897]] i postępowania cywilnego (''[[Zivilprozessordnung]]'', ZPO) z [[1877]], nowelizowana w [[1898]] w związku z wejściem w życie BGB.
| |||