Wersja z 13:14, 25 lis 2012 edytuj Grzes1966 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 91 268 edycji drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, kat. ← poprzednia edycja		Wersja z 16:08, 25 lis 2012 edytuj anuluj edycję Grzes1966 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 91 268 edycji drobne merytoryczne, kat. następna edycja →
Linia 2: \|imię i nazwisko = Stanisław Tessaro \|imię i nazwisko org = \|pseudonim = „Marian”, „Zosik” \|rodzaj wojsk = lądowe \|zwycięstwa = Linia 24: [[Plik:DOK X Przemyśl.jpg\|thumb\|320px\|Marsz o odznakę sprawnościową w [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu\|DOK X Przemyśl]]. Widoczni są mjr [[Przemysław Nakoniecznikoff-Klukowski]] (nr 5), mjr Tadeusz Żyborski (nr 2), gen. Stanisław Tessaro (nr 1), mjr Stawarz (nr 3), kpt. Żwinklewicz (nr 7).]] [[File:Stanisław Tessaro (grób).JPG\|thumb\|320px\|Grób gen. Stanisława Tessaro na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie]] '''Stanisław Tessaro''' [[pseudonim\|ps.]] ''„Marian”, "Zosik"'' (ur. [[24 czerwca]] [[1891]] w [[Biała Podlaska\|Białej Podlaskiej]], zm. [[9 marca]] [[1933]] w [[Przemyśl]]u) – [[Generał#Generał w Wojsku Polskim II RP\|generał brygady]] [[Wojsko Polskie II RP\|Wojska Polskiego]]. == Biografia == Stanisław Tessaro urodził się 24 czerwca 1891 w Białej Podlaskiej, mieście powiatowym ówczesnej [[Gubernia siedlecka\|guberni siedleckiej]] Królestwa Polskiego. Uczył się w Państwowej Szkole Realnej w Warszawie, a następnie w [[XXVII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie\|Szkole Realnej Witolda Wróblewskiego]], w której w 1909 złożył maturę. W grudniu 1905 wziął udział w [[Strajk szkolny\|strajku szkolnym]]. W latach 1909-1913 studiował na Wydziale Budowy Maszyn [[Politechnika Lwowska\|Szkoły Politechnicznej we Lwowie]]. W szkole realnej należał do tajnych kółek samokształceniowych, natomiast podczas studiów rozpoczął działalność niepodległościową. W 1909, jako jeden z pierwszych, został członkiem [[Związek Walki Czynnej\|Związku Walki Czynnej]], a w następnym roku członkiem [[Związek Strzelecki „Strzelec”\|Związku Strzeleckiego „Strzelec”]]. W Związku przeszedł wszystkie szczeble dowodzenia, do [[Kompania\|kompanii]] włącznie. W 1912 został oficerem Związku, a po ukończeniu Wyższego Kursu Szkoły Oficerskiej Związku Walki Czynnej, jako jeden z sześćdziesięciu sześciu absolwentów, otrzymał [[Znak oficerski "Parasol"\|znak oficerski „Parasol”]]. W 1913 został komendantem Okręgu Związku Strzeleckiego w [[Zagłębie Dąbrowskie\|Zagłębiu Dąbrowskim]] i jednocześnie „okręgowcem PPS”, czyli członkiem kierownictwa Okręgu [[Polska Partia Socjalistyczna\|Polskiej Partii Socjalistycznej]]. Pracę konspiracyjną prowadzi pod pseudonimem „Marian”. Ma wówczas dwadzieścia dwa lata. Jesienią 1913, w [[Sosnowiec\|Sosnowcu]], w czasie jednego z wykładów doszło do wypadku z użyciem broni palnej, w następstwie którego został zatrzymany. Udało mu się uciec z komisariatu Policji, a następnie wyjechać z Zagłębia Dąbrowskiego. Został wyznaczony na stanowisko komendanta Związku Strzeleckiego w [[Wilno\|Wilnie]]. W 1914 został odwołany do Krakowa. Od 6 sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w [[Legiony Polskie 1914-1918\|Legionach Polskich]]. Początkowo dowodził 2 kompanią kadrową, która następnie weszła w skład III batalionu. 29 września 1914 awansował na [[porucznik]]a, a 15 czerwca 1915 na [[Kapitan (ranga)\|kapitana]]<ref>''Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich ...'', s. 3.</ref>. 22 października 1914 został ranny w [[Bitwa pod Laskami i Anielinem\|bitwie pod Anielinem]]. Od 19 lipca 1919 do 23 lipca 1920 dowodził [[2 Pułk Piechoty Legionów\|2 Pułkiem Piechoty Legionów]]. Na tym stanowisku 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, „w grupie byłych Legionów Polskich”. 3 maja 1922 zweryfikowany został w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Od lipca do października 1921 dowodził [[II Brygada Piechoty Legionów\|II Brygadą Piechoty Legionów]] i jednocześnie, od września 1920 do 1921, pełnił obowiązki dowódcy [[2 Dywizja Piechoty Legionów\|2 Dywizji Piechoty Legionów]]<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.'', s. 25, 917.</ref>. Od 1923 do maja 1926 był dowódcą piechoty dywizyjnej [[30 Poleska Dywizja Piechoty\|30 Dywizji Piechoty]]. 31 lipca 1926 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 9 sierpnia 1926 r., Nr 31, s. 246.</ref>.▼ W czasie [[I wojna światowa\|I wojny światowej]] walczył w szeregach pierwszej [[Legiony Polskie 1914-1918\|Legionów Polskich]]. 6 sierpnia 1914 wyruszył z Krakowa na czele drugiej kompanii kadrowej, która następnie weszła w skład III batalionu. Do kwietnia 1917 dowodził kompanią, a do lipca tego roku batalionem [[1 Pułk Piechoty Legionów\|1 Pułku Piechoty Legionów]]. 29 września 1914 awansował na [[porucznik]]a, a 15 czerwca 1915 na [[Kapitan (ranga)\|kapitana]]<ref>''Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich ...'', s. 3.</ref>. 22 października 1914 został ranny w [[Bitwa pod Laskami i Anielinem\|bitwie pod Anielinem]]. W lipcu 1917, po [[Kryzys przysięgowy\|kryzysie przysięgowym]], został internowany w [[Szczypiorno\|Szczypiornie]]. Do obozu udał się na ochotnika, w mundurze sierżanta, razem z szeregowymi żołnierzami Legionów. W Szczypiornie pełnił funkcję konspiracyjnego komendanta obozu. Zadenuncjowany Niemcom został wywieziony do [[Rzesza\|Reichu]]. Był więziony w [[Havelberg]]u, [[Rastatt]] i [[Werl (miasto)\|Werl]]. W połowie października 1918 powrócił do Królestwa Polskiego i został komendantem Okręgu VIIIa [[Polska Organizacja Wojskowa\|Polskiej Organizacji Wojskowej]] w Zamościu. 1 listopada 1918, wykonując rozkaz generała [[Edward Śmigły-Rydz\|Edwarda Śmigły-Rydza]], przeprowadził mobilizację POW na terenie okręgu zamojskiego. 4 listopada awansował na [[major]]a i został mianowany komendantem Okręgu Wojskowego „Zamość”. Był jednym z organizatorów Chełmskiego Pułku Piechoty, który został później przemianowany na [[35 Pułk Piechoty (II RP)\|35 Pułk Piechoty]]. ▲Od 6 sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w [[Legiony Polskie 1914-1918\|Legionach Polskich]]. Początkowo dowodził 2 kompanią kadrową, która następnie weszła w skład III batalionu. 29 września 1914 awansował na [[porucznik]]a, a 15 czerwca 1915 na [[Kapitan (ranga)\|kapitana]]<ref>''Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich ...'', s. 3.</ref>. 22 października 1914 został ranny w [[Bitwa pod Laskami i Anielinem\|bitwie pod Anielinem]]. Od 19 lipca 1919 do 23 lipca 1920 dowodził [[2 Pułk Piechoty Legionów\|2 Pułkiem Piechoty Legionów]]. Na tym stanowisku 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, „w grupie byłych Legionów Polskich”. 3 maja 1922 zweryfikowany został w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Od lipca do października 1921 dowodził [[II Brygada Piechoty Legionów\|II Brygadą Piechoty Legionów]] i jednocześnie, od września 1920 do 1921, pełnił obowiązki dowódcy [[2 Dywizja Piechoty Legionów\|2 Dywizji Piechoty Legionów]]<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.'', s. 25, 917.</ref>. Od 1923 do maja 1926 był dowódcą piechoty dywizyjnej [[30 Poleska Dywizja Piechoty\|30 Dywizji Piechoty]]. 31 lipca 1926 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 9 sierpnia 1926 r., Nr 31, s. 246.</ref>. 16 marca 1927 Prezydent RP [[Ignacy Mościcki]] na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, Pierwszego Marszałka Polski [[Józef Piłsudski\|Józefa Piłsudskiego]] awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 12. lokatą w korpusie generałów<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 19 marca 1927 r., Nr 10, s. 91.</ref>. Linia 86 ⟶ 90: [[Kategoria:Absolwenci Politechniki Lwowskiej]] [[Kategoria:Ludzie związani z Białą Podlaską]] [[Kategoria:Członkowie Związku Walki Czynnej]] [[Kategoria:Członkowie Związku Strzeleckiego]] [[Kategoria:Politycy Polskiej Partii Socjalistycznej]] [[Kategoria:Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej]] [[Kategoria:Urodzeni w 1891]] [[Kategoria:Zmarli w 1933]]

Stanisław Tessaro: Różnice pomiędzy wersjami