Dąbrowa Rzeczycka: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z lat [[1658]]-[[1659]]. Jej założycielem był Aleksander Grodzki (ur.? zm [[1667]]) właściciel większości wsi na posaniu. W [[1772]] roku Dąbrowa Rzeczycka znalazła się w [[Zabór austriacki|zaborze austriackim]], to właśnie w Dąbrowie Rzeczyckiej znajdowało się przejście graniczne pomiędzy [[Austria|Austrią]], a najpierw Rzecząpospolitą później Księstwem Warszawskim i [[Królestwo Kongresowe|Kongresówką]].

Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] Dąbrowa Rzeczycka znalazła się w granicach [[II RzeczypospolitejRzeczpospolita|II Rzeczpospolitej]] w województwie lwowskim w powiecie tarnobrzeskim w [[Gmina Charzewice|gminie Charzewice]].

Topografia miejscowości oraz jej mieszkańcy byli częściowo inspiracją powieści "Malowany Ptak" [[Jerzy Kosiński|Jerzego Kosińskiego]]. Powieść jest jednak fikcją literacką i brutalne wydarzenia z udziałem lokalnej ludności, a opisane w książce oczami tułającego się samotnego chłopca, nie miały miejsca. Kilkuletni Jerzy Kosiński w rzeczywistości mieszkał w Dąbrowie Rzeczyckiej z rodzicami. Rodzinie udało się przetrwać [[Szoa]] dzięki pomocy i usługom mieszkańców wsi oraz zdolnościom organizacyjnym ojca pisarza. W razie, gdyby doszło do ujawnienia faktu zamieszkania wsi przez rodzinę żydowską, miejscowości groziły liczne represje, w tym spalenie, masowe egzekucje jej mieszkańców oraz deportacje do [[Lublin (KL)|KL Lublin]].

Na początku [[XX wiek|XX]] wieku utworzono w Dąbrowie Rzeczyckiej [[tartak]]. Był ona bardzo nowoczesny i zmechanizowany. Był to najnowocześniejszy zakład drzewny w [[Galicja|Galicji]] został spalony przez Niemców w [[1939]] roku. Do dzisiaj zachował się budynek zarządu tartaku (budynek szkoły) oraz fragment podstawy do piły.

Dąbrowa Rzeczycka to ważny [[węzeł komunikacyjny]]. Krzyżują się tu drogi prowadzące ze [[Stalowa Wola|Stalowej Woli]] na [[Annopol]] oraz ze Stalowej Woli na [[Lublin]]. Przez Dąbrowę Rzeczycką biegnie również trasa[[linia kolejowa nr 68]] Stalowa Wola – Kraśnik. Znajduje się tu [[Kępa (przystanek kolejowy)|przystanek osobowy]], który dawniej służył także jako mijanka.