Gaetano Donizetti: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Dodanie muzyki religijnej oraz linku do Messa da Requiem z okazji śmierci Belliniego |
|||
Linia 30:
Podczas poszukiwań tematu do następnej opery, natrafił na powieść [[Walter Scott|Waltera Scota]] pod tytułem ''[[Narzeczona z Lammermoor]]u'' ([[język angielski|ang.]] ''The Bride of Lammermoore''). Na podstawie tej książki Salvatore Cammarano napisał libretto. Dwuaktowa [[opera seria]] ''[[Łucja z Lammermooru|Łucja z Lammermoor]]'' zapisała się w historii muzyki operowej jako jedno z największych dzieł. Wystawiona została w [[1835]] r. w ''Teatro San Carlo''. ''Łucja z Lammermoor'' do dziś zachwyca nie tylko pięknem muzyki, ale i wstrząsa siłą dramatycznego napięcia. Jednym z najbardziej poruszających fragmentów opery jest scena obłędu Łucji.
Kiedy umarł [[Vincenzo Bellini]] w [[1835]] r., Donizetti napisał na jego cześć mszę żałobną ''[[Messa da Requiem (Donizetti)|Messa da Requiem]]'' na sola, chór i orkiestrę, która stała się poza operami najwybitniejszym jego dziełem. Do wykonania tego utworu doszło w kościele w Bergamo w [[1870]] r.
W tym samym [[1835]] r. zmarł ojciec, a dwa miesiące później matka kompozytora. Do nieszczęść doszła jeszcze śmierć nowonarodzonej córeczki i choroba Virginii. Przyznanie mu przez króla [[Ludwik Filip|Ludwika Filipa]] krzyża kawalerskiego [[Legia Honorowa|Legii Honorowej]] było jedynym miłym akcentem w tym czasie.
Linia 117:
*'''''Dom Sébastien, roi de Portugal''''' (''Don Sebastian, król Portugalii''), grand opéra w 5 aktach (1843). Libretto: Eugène Scribe. Prapremiera: 13 listopada 1843, Paryż, Opéra. Opracowana ponownie w wersji niemieckiej jako ''Dom Sebastian'' (1845) oraz włoskiej, jako ''Don Sebastiano'' (1847).
*'''''La fidanzata''''', farsa w 1 akcie (1843). Libretto: autor nieznany. Nieukończona.
== Muzyka religijna ==
* ''[[Messa da Requiem (Donizetti)|Messa da Requiem]]'' (1835) dla uczczenia pamięci [[Vincenzo Bellini|Vincenzo Belliniego]]
* ''Messa da Requiem'' (maj 1837) na zgon Nicolò A. Zingarellego; autograf zaginiony
* ''Messa da Requiem'' (Neapol 7 listopada 1837) na zgon opata Fazziniego; autograf zaginiony
* ''Requiem'' na trzy głosy i orkiestrę napisane z okazji poświęcenia grobu Alfonso Della Valle di Casanova
* ''Messa di Gloria i Credo'' na 3 i 4 głosy, chór i wielką orkiestrę c-moll (Neapol, 28 XI, 1837)
* ''Magnificat'' na 3 głosy i orkiestrę D-dur (Bergamo, maj 1819)
W twórczości Donizettiego największe znaczenie mają opery kontynuujące pod względem stylistycznym tradycje opery włoskiej XVIII wieku. Wykorzystują one wpływ S.Mayra (oszczędna instrumentacja, faworyzowanie instrumentów dętych drewnianych) oraz G. Rossiniego (typ melodyki, sposoby osiągania elementów komicznych). Najważniejszym środkiem wyrazu w operach Donizettiego jest melodyka. Może być ona koloraturowa (przeważa we wcześniejszych operach), kantylenowa o cechach lirycznych, albo w stylu "popolaresco" - spokrewniona z pieśniami neapolitańskimi (np. serenada Ernesta z ostatniego aktu opery "Don Pasquale", albo aria Gennara z prologu do opery "Lucrezia Borgia"). W późniejszych dziełach Donizetti często operował melodyką stanowiącą syntezę elementów koloraturowych, kantylenowych i "popolaresco". Rytmikę Donizettiego cechuje duża częstotliwość rytmów punktowanych i tanecznych.
| |||