7 czerwca 1944 [[3 Dywizja Strzelców Karpackich]] [[luzowanie|zluzowała]] hinduską 4 Dywizję Piechoty<ref name=kom>{{Cytuj książkę | nazwisko = Komornicki [red.]| imię = Stanisław |tytuł = Wojsko Polskie 1939-1945| strony =67-68 }}</ref>. 2 Korpus Polski od 15 czerwca rozpoczął działania pościgowe nad [[Adriatyk]]iem, powstrzymywany przez przez niemieckie oddziały [[działania opóźniające|opóźniające]]. Dywizje niemieckie stosowały szeroko system zniszczeń i stawiały opór na kolejnych pozycjach wykorzystując przepływajaceprzepływające rokadowo rzeki. 21 czerwca oddziały Korpusu uderzyły z marszu na niemiecką 278 DP nad rzeką [[Chienti]]. Polacy nie przełamali obrony, jednak Niemcy [[wycofanie (wojsko)|wycofali siesię]]. Korpus przeszedł ponownie do [[pościg]]u. 1 lipca czołowe oddziały 3 DSK [[współdziałanie|współdziałające]] z [[2 Warszawska Brygada Pancerna|2 Brygadą Pancerną]] przeszły do pościgu wzdłuż drogi Nr 16. Na jej czele działały [[Oddział wydzielony|oddziały wydzielone]]. Na lewo od 3 Dywizji Strzelców Karpackich weszła do walki [[5 Kresowa Dywizja Piechoty]]. 3 DSK przeszła nad rz. Musone i zabezpieczyła brody. Rozegrała sie bitwa pod Loreto. Polacy zdobyli [[Loreto (Włochy)|Loreto]], [[Recanati]], [[Castelfidardo]] - 1 lipca, [[Osimo]]- 5 lipca i wzgórze S. Piero - 6 lipca. 5 KDP po zacietych walkach sforsowała Musone i nawiązała łączność bojowa z 3 DSK. Opór niemiecki został złamany po zdobyciu przez 5 KDP Montoro i Palazzo del Cannone. Rozpoczęto przygotowania do właściwej bitwy o Ankonę.
Silny opór nieprzyjaciel zorganizował dopiero na przedpolu miasta i portu [[Ankona]]. Gen. [[Władysław Anders]] postanowił wykonać główne uderzenie siłami 5 Dywizji Piechoty<ref name=kom/>. Miała ona opanować dominujące wzgórza w rejonie Paterniano - Monte della Crescia - Monte Tarto. Działając w pasie nadmorskim 3 Dywizja Strzelców Karpackich z [[Pułk Ułanów Karpackich|Karpackim Pułkiem Ułanów]] otrzymała zadanie wiązania nieprzyjaciela walką i prowadzenia [[Demonstracja (wojsko)|działań demonstracyjnych]]<ref name=kom/>.
=== Walki o miasto ===
17 lipca 0 6:00 ruszyło [[natarcie]] w kierunku na [[Ankona|Ankonę]] poprzedzone nawłanawałą artyleryjską<ref name=Bieg>{{Cytuj książkę | nazwisko = Biegański| imię = Witold|autor link=Witold Biegański| tytuł = Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie| strony = 129-130}}</ref>. 3 DSK od czoła wykonywała natarcie pozorujace wzdłuż szosy Numana - Ankona. W tym czasie 5 KDP wzmocniona 4 ppanc miała [[Przełamanie|przełamać]] obronę nieprzyjaciela i opanować Monte del Cresia i S. Stefano, przez co umożliwić 2 BPanc z 15 puł. i 7 pułkiem huzarów brytyjskich i kompanią komandosów wykonanie manewru oskrzydlającego zgrupowania broniącego Ankonę. Osłonę zachodniego skrzydła 2 Korpusu stanowiła włoska 2 Brygada. [[14 Wileński Batalion Strzelców]], wzmocniony szwadronem czołgów, zdobył Paterniano. [[13 Wileński Batalion Strzelców]] obsadził wzgórza na północ od San Stefana, a następnie wspólnie z 15 Batalionem Strzelców, zdobył Monte delia Crescia. Z rejonu Offagna Niemcy wyprowadzili [[kontratak]]. Uderzenie nieprzyjaciela odparto i opanowano miejscowość. Była do doskonała pozycja wyjściowa do bezpośredniego natarcia na miasto.
Dzięki zdobyciu wzgórz Monte Tarto i Croce di San Vinzenzo, również na odcinku zachodnim uzyskano głęboki wgląd w obronę niemiecką. Mimo zapadającego zmroku oddziały korpusu kontynuowały natarcie.
