Wersja z 15:52, 9 gru 2012 edytuj Ałiku (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 17 266 edycji nowy artykuł		Wersja z 16:42, 9 gru 2012 edytuj anuluj edycję Ałiku (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 17 266 edycji uzup. następna edycja →
Linia 43: '''Izydor''' ([[język grecki\|gr.]]: Ισίδωρος, ''Isidōros'') – patriarcha [[Konstantynopol]]a od [[17 maja]] 1347 do 1350 Izydor Wukiras początkowo uczył się u Gerazyma [[Eubea\|Eubejskiego]] w [[Saloniki\|Tesalonice]]. Około 1320 roku, zainspirowany wspomnieniami swego mistrza, wspołpracownika [[Grzegorz Synaita\|Grzegorza Synaity]], opuścił Tesalonikę i udał się na górę [[Athos\|Atos]], gdzie został uczniem Synaity<ref name="Sin">{{cytuj stronę\|url=http://www.pravenc.ru/text/168073.html \|tytuł=Grigorij Sinait\|autor= M. Żełtow }}</ref>. 17 maja 1347 Izydor wówczas już biskup [[Monemwasia\|Monemwazji]] został wybrany na, opustoszały po usunięciu przez cesarzową Annę [[Jan XIV Kalekas\|Jana XIV Kalekasa]], tron patriarszy ~~wyniesiono Izydora Wukirasa, byłego mnicha, biskupa [[Monemwasia\|Monemwazji]]~~<ref>{{Cytuj książkę \|nazwisko=Nicol \|imię=Donald \|autor link= \|tytuł=Les derniers siècles de Byzance \|strony=256 }}</ref>, ucznia i przyjaciela [[Grzegorz Palamas\|Grzegorza Palamasa]]<ref>{{Cytuj książkę \| nazwisko= Ostrogorski \|imię=G. \|autor link= Georg Ostrogorski \|tytuł= Dzieje Bizancjum \|strony=481 }}</ref>. Wcześniej przyjęcia tej godności odmówili Grzegorz Palamas i czcigodny. Sawa z [[Klasztor Watopedi\|klasztoru Watopedi]]. Nowo wybrany patriarcha wyświęcił 32 nowych biskupów życzliwie nastawionych do idei teologicznych Grzegorza Palamasa, którzy podpisali tomos z 1347 roku. 21 maja Izydor koronował po raz drugi cesarza [[Jan VI Kantakuzen\|Jana VI Kantakuzena]]. Tej wiosny powołał też Grzegorza Palamasa na stolicę metropolitalną [[Saloniki\|Tesaloniki]] w miejsce usuniętego Hiacynta<ref name="Izy">{{cytuj stronę\|url=http://www.pravenc.ru/text/168057.html \|tytuł=Grigorij Pałama\|autor= M. M. Bernatsky }} </ref>. Wiosną 1347 roku nieco ponad 20 biskupów wystąpiło przeciw ustanowieniu Izydora patriarchą. Dystansując się od potępionego [[Grzegorz Akyndyn\|Akyndyna]], wydali własny tomos, w którym składali z urzędu Izydora (ustanowionego, ich zdaniem, bezprawnie i przy pomocy władzy świeckiej i podejmującego szereg bezprawnych czynności) i Grzegorza Palamasa, obwiniając ich o szpiegowanie i prześladowanie opozycji, bezbożność, oddzielanie dzieci od rodziców pod pozorem ascezy (zarzut dotyczył przepowiadania Izydora w Tesalonice, w okresie gdy był jeszcze osobą świecką), ikonoklazm i odrzucenie przedmiotów sakralnych. W sierpniu 1347 roku po nieudanych próbach doprowadzenia opozycjonistów do posłuszeństwa Izydor i jego synod formalnie złożył zbuntowanych biskupów z urzędu. Wykonanie postanowień synodu zostało jednak odłożone w czasie w nadziei na ich nawrócenie<ref name="Izy"/>. Izydor zmarł w 1350 roku. ''Żywot Izydora'' opisał w latach 1355-1357 patriarcha [[Filoteusz Kokkin]]<ref name="Sin"/>. {{Przypisy\|2}} Linia 55 ⟶ 59: * Venance Grumel, ''Traité d'études byzantines'', « La Chronologie I. », Presses universitaires de France, Paryż, 1958, s. 437. * {{Cytuj książkę \|nazwisko=Nicol \|imię=Donald \|autor link= \|tytuł=Les derniers siècles de Byzance \|wydawca=éditions Texto \|miejsce=Paryż \|rok=2008 }} * {{cytuj stronę\|url=http://www.pravenc.ru/text/168073.html \|tytuł=Grigorij Sinait\|autor= M. Żełtow \|praca=Prawosławnaja enciklopedia, Т. 2., s. 656\|język=ru\|data dostępu=2012-12-08}} {{Władca-Patriarcha Konstantynopola\|lata=[[1347]]-[[1350]]\|poprzednik=[[Jan XIV Kalekas]]\|następca=[[Kalikst I (patriarcha Konstantynopola)\|Kalikst I]]}}

Izydor (patriarcha Konstantynopola): Różnice pomiędzy wersjami