Adolf Maria Bocheński: Różnice pomiędzy wersjami

W chwili [[Kampania wrześniowa|agresji III Rzeszy]] na [[II Rzeczpospolita|Polskę]] miał 30 lat. Pragnął wstąpić do wojska, ale ze względu na zły stan zdrowia nie chciano go przyjąć. Po licznych staraniach dostał się jako ochotnik do Szwadronu Zapasowego [[22 Pułk Ułanów Podkarpackich|22 Pułku Ułanów Podkarpackich]]{{r|Pat}} i walczył w [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]. Następnie po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] 17 września 1939, wraz ze swoim pułkiem przeszedł na [[Węgry]], a stamtąd przedostał się do [[Francja|Francji]]. W [[Camp de Coëtquidan]]{{r|Bar}} ukończył podchorążówkę i z [[Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich|Brygadą Podhalańską]] wziął udział w [[Bitwa o Narwik|bitwie o Narwik]]{{r|Bar}}. Tam za męstwo i odwagę otrzymał swój pierwszy [[Krzyż Walecznych]]. Po ewakuacji brygady z Norwegii do [[Bretania|Bretanii]] i [[Kampania francuska 1940|kapitulacji Francji]] przeprowadzał przez [[Pireneje]] żołnierzy i oficerów udających się do [[Wielka Brytania|Anglii]]. Po kilku miesiącach wyruszył do [[Syria|Syrii]], gdzie wstąpił do [[Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich|Brygady Karpackiej]]{{r|Pat}}. WPóźniej czasiezostał walk w Tobruku , Bocheński w stopniu sierż.pchor. był zastępcą dowódcy 4 kompanii ,3 batalionu piechoty.Jako żołnierz Brygady Karpackiej pisywałprzydzielony do pisma[[Pułk "Przy kierownicy w Tobruku". DoUłanów Karpackich|Pułku Ułanów Karpackich]]{{r|Pat}}, przeniósłz sięktórym pobronił wyjściu[[Bitwa zeo szpitalaTobruk|Tobruku]]{{r|Bar}} w grudniu 1942r,i walczył pod [[Bitwa o Monte Cassino|Monte Cassino]], gdzie został poranny. razJako kolejnyżołnierz ranny.Brygady Karpackiej pisywał do pisma "Przy kierownicy w Tobruku".

AwansowanyPodchorąży naSamodzielnej podporucznikaBrygady wStrzelców Karpackich, a następnie podporucznik Pułku Ułanów Karpackich, dzięki wielkiej odwadze, powszechnie znanemu lekceważeniu śmierci, ale przede wszystkim koleżeńskiej postawie, zdobył dużą popularność i szacunek wśród żołnierzy. Zginął przy rozbrajaniu miny pod [[Bitwa o Ankonę|Ankoną]], co opisał [[Melchior Wańkowicz]] w swojej książce ''Zupa na gwoździu''<ref name=Wańkowicz>{{cytuj książkę | nazwisko = Wańkowicz | imię = Melchior | tytuł = Zupa na gwoździu| rok = 1975 | wydawca = Instytut Wydawniczy PAX | strony = 167}}</ref>.