Die Toten Hosen: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 20:
|wytwórnia =
|powiązania =
|członkowie = [[Campino]] (Andreas Frege)<br />[[Andreas Meurer|Andi]] (Andreas Meurer)<br />[[Michael Breitkopf|Breiti]] (Michael Breitkopf)<br />[[Andreas von Holst|Kuddel]] (Andreas von Holst)<br />[[Stephen George Ritchie|Vom]] (Stephen George Ritchie)
|byli_członkowie = [[Walter November]] (Walter Hartung)<br />[[Trini Trimpop]] (Klaus-Dieter Trimpop)<br />[[Jakob Keusen]]<br />[[Wölli]] (Wolfgang Rohde)
|współpracownicy =
Linia 50:
Zespół "Die Toten Hosen" powstał w 1982 roku w [[Düsseldorf]]ie (Ratinger Hof). Zespół w pierwotnym składzie tworzyli: [[Campino]], [[Andreas von Holst]], [[Andreas Meurer]], [[Michael Breitkopf]], [[Trini Trimpop]] oraz [[Walter November]]. Zespół był kontynuacją formacji "ZK", której wywodzili się Campino oraz Andreas von Holst. Swój debiut koncertowy grupa miała w [[Wielkanoc]] 1982 roku w [[Brema|bremeńskim]] pubie "Schlachthof". W tym samym roku zespół wydał swój pierwszy utwór - "Wir sind bereit", a krótko po tym ukazał się utwór "Reisefieber". Wskutek problemów narkotykowych, w 1983 roku niespodziewanie zespół opuścił Walter November. Trzecim singlem wydanym przez zespół był "Eisgekühlter Bommerlunder" (znany również w polskiej wersji jako ''Zamrożona Wyborowa'', wydany w 2010 roku, również przez Die Toten Hosen). Utwór przyniósł grupie znaczny rozgłos. W 1983 roku ukazał się pierwszy album ''[[Opel-Gang]]'' z ich logiem - trupią czaszką ([[Totenkopf]]).
Z końcem tego samego roku, Die Toten Hosen, mający już kontrakt od lipca 1983 z wytwórnią płytową [[EMI]], wraz z [[Nowy Jork|nowojorskim]] [[rap]]perem [[Fab Five Freddy]]m nagrali [[Hip-hop|hiphopową]] wersję singla Bommerlunder, wydaną pt. ''Hip Hop Bommi Bop'' jako bożonarodzeniowy singiel. W 1984 roku zostali zaproszeni przez stację telewizyjną [[BBC]] do programu ''John Peel Show''. Z powodu wysokich kosztów podróży doszło do sporu z EMI i ostatecznie zespół zerwał kontrakt, przenosząc się do [[Virgin Records]]. Spór z wytwórnią wznowił się w 1984 roku, kiedy ukazał się ich drugi album ''[[Unter falscher Flagge]]''. Powodem miała być okładka, na której widniała karykatura szkieletu psa siedzącego obok gramofonu, nawołująca do znaku firmowego EMI. Wytwórnia wniosła sprawę do [[sąd]]u,
[[plik:DieTotenHosen06-800.jpg|thumb|Wolfgang Rohde 1987]]
Na początku 1985 roku Die Toten Hosen odbyli trasę po [[Francja|Francji]], a jesienią po [[Węgry|Węgrzech]] i [[Polska|Polsce]]. Pod koniec roku Trini Trimpop zrezygnował z bycia perkusistą i do 1992 przejął funkcję menedżera zespołu. Nowym perkusistą był chwilowo Jakob Keusen, którego w styczniu 1986 zastąpił [[Wolfgang Rohde]]. Pierwszy koncert Rhode w roli perkusisty był zarazem pierwszym koncertem Die Toten Hosen przed dużą publicznością. Razem z Herbertem Grönemeyerem, Udo Lindenbergiem, Mariusem Müller-Westernhagenem, BAP, Rodgau Monotones i innymi wystąpili w lipcu 1986 roku na festiwalu Anti-WAAhnsinns pod [[Wackersdorf]]em, by zaprotestować przeciwko budowie tamtejszej rafinerii. W tym samym roku DTH wydali trzeci album studyjny ''[[Damenwahl]]''. W czasie trasy koncertowej promującej ten album, sponsorowanej przez północnoniemieckie przedsiębiorstwo Fromms, za ich inicjatywą rozdawano w wielkich ilościach prezerwatywy. W 1987 roku zespół odniósł sukces wydając płytę winylową ''[[Never Mind the Hosen, Here's Die Roten Rosen]]'' występując jednocześnie pod pseudonimem Die Roten Rosen. Album zawierał rockowe wersje niemieckich przebojów określanych jako Deutsche-Schlager. Z końcem 1987 roku pojawił się ich pierwszy album koncertowy "[[Bis zum bitteren Ende]]", który jednocześnie uplasował się w Top 30 niemieckich i austriackich list.
Linia 57:
Wydana w 1988 roku płyta ''[[Ein kleines bisschen Horrorschau]]'', w której pojawił się przebój ''Hier kommt Alex'', uchodzi za punkt przełomowy w karierze zespołu. Album składa się w większości z utworów napisanych do sztuki teatralnej Bernda Schadewalda: ''Clockwork Orange''. Sztuka powstała w oparciu o powieść "[[Mechaniczna pomarańcza (powieść)|Mechaniczna pomarańcza]]" autorstwa [[Anthony Burgess|Anthony'ego Burgessa]] i filmu [[Mechaniczna pomarańcza (film)|pod tym samym tytułem]] w reżyserii [[Stanley Kubrick|Stanleya Kubricka]]. Przez pół roku występowali na scenie podkładając muzykę do sztuki w teatrze Bad Godesberg w [[Bonn]]. Jeszcze tego samego roku Die Toten Hosen wystąpili na ''Lituanika-Festival'', festiwalu odbywającym się w stolicy [[Litwa|Litwy]], [[Wilno|Wilnie]] oraz w [[Kowno|Kownie]] i zostali wybrani przez jury najlepszym zespołem całego festiwalu<ref>[[Metal Hammer]], Ausgabe 11/1988, S. 122.</ref>.
Tournée odbyte wiosną 1989 roku, zgromadziło wielu fanów i okazało się sukcesem, na koncercie w dortmundzkiej [[Westfalenhallen]] udało się sprzedać wszystkie bilety. Jednocześnie zespół wydał wprowadzili kasetę VHS ''[[3 Akkorde für ein Halleluja|3 Akkorde für ein Halleluja]]'', która dokumentowała ich dotychczasową historię. W 1990 roku zostali zaproszeni do wzięcia udziału w ''[[New Music Seminar]]'' odbywającego się w Nowym Jorku<ref>[[Jürgen Seibold]], V.I.P. music: ''Die Toten Hosen''. [[Paul Zsolnay Verlag]], Wien 1992, ISBN 3-552-05005-1. S. 56.</ref>, a w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] wystąpili jako support przed koncertem [[The Rolling Stones]]. Latem 1990 roku wyjechali do [[Włochy|Włoch]], gdzie dla gazety [[
W 1991 roku ukazał się dwupłytowy album ''[[Learning English, Lesson One]]'', który uważany jest za jeden z najlepszych albumów coverów piosenek anglojęzycznych. Album miał być ich hołdem wobec twórców oryginalnych wersji tych utworów. Nagrywanie każdego z coverów odbywało się przy obecności co najmniej jednego z autorów każdego utworu. Ta produkcja zapoczątkowała trwającą do dzisiaj współpracę z angielskim muzykiem [[T. V. Smith]]em, twórcą tekstów i byłym członkiem zespołu [[The Adverts]]. Wiosną 1992 roku zespół wyruszył w trwającą aż do jesieni trasę koncertową, grając koncerty pod hasłem "Ludzie, zwierzęta, sensacje" (Menschen, Tiere, Sensationen). Podczas trasy odwiedzili Niemcy, [[Austria|Austrię]], [[Szwajcaria|Szwajcarię]], [[Dania|Danię]], [[Anglia|Anglię]], [[Hiszpania|Hiszpanię]], Francję i po raz pierwszy [[Argentyna|Argentynę]]<ref>Bertram Job: ''Bis zum bitteren Ende … Die Toten Hosen erzählen ihre Geschichte''. Kiepenheuer & Witsch, Köln 1996, ISBN 3-462-02532-5. S. 264.</ref>. Singiel, który ukazał się w Boże Narodzenie 1992 roku - ''[[Sascha … ein aufrechter Deutscher]]'' manifestował ich poglądy przeciwko [[Skrajna prawica|ekstremizmowi prawicowemu]]. Dochodem uzyskanym ze sprzedaży DTH postanowiło wesprzeć "
W 1993 roku pojawił się album ''[[Kauf MICH!]]'', który zajął pierwsze miejsce na liście Album-Charts w Niemczech. Album porusza przede wszystkim tematykę konsumpcji, reklamy i [[ekstremizm prawicowy|prawicowego ekstremizmu]]. Latem tego samego roku wystąpili jako support dla irlandzkiego zespołu [[U2]], który odwiedził Niemcy w trakcie trasy [[Zoo TV Tour]]. Wystąpili tam przed publicznością liczącą 50 tys. osób, co widać na videoclipie do piosenki "KAUF MICH!"<ref>DVD ''Reich & sexy II'', Kommentare der Band.</ref>. Jeszcze tego samego roku Die Toten Hosen wydali pierwszą w ich kolekcji płytę zawierającą ich dotychczasowe przeboje: ''[[Reich & sexy]]''. Międzynarodowa wersja tego wydawnictwa ukzazała się w 1994 roku, wraz z albumem ''[[Love, Peace & Money]]''. W tym czasie na niemieckich listach przebojów znajdowały się równocześnie trzy albumy Die Toten Hosen.
Linia 68:
[[plik:DieTotenHosen08-800.jpg|thumb|Andreas von Holst razem z Andreasem Meurerem 1987]]
Pierwszy album wydany przez własną wytwórnię ukazał się w 1996 i nazywał się ''[[Opium fürs Volk]]''. DTH porusza w tym albumie tematykę wiary i religii. Album ten jest ich trzecim albumem w karierze, po albumie ''Kauf MICH!'' i ''Reich & sexy'' uhonorowanym nagrodą [[platynowa płyta|platynowej płyty]] wśród niemieckojęzycznej muzyki<ref name="Gold">[http://www.musikindustrie.de/gold_platin_datenbank/#topSearch Datenbank der Musikindustrie – Suchanfrage erforderlich]</ref>. Ich przebój ''Zehn kleine Jägermeister'' jest pierwszym spośród ich utworów, który zajął pierwsze miejsce na niemieckojęzycznej liście przebojów Single-Charts. Razem z [[Iggy Pop]] Die Toten Hosen wystąpili jako support przed koncertem [[Ramones]]ów na ich koncercie pożegnalnym na [[Estadio Monumental|stadionie River-Plate]] w [[Buenos Aires]] przed 75-cio tysięczną publicznością. W tym samym roku jeszcze DTH odbywa trasę koncertową po Niemczech, Austrii i Szwajcarii, której towarzyszy motto ''Ewig währt am längsten'' co w tłumaczeniu oznacza ''wieczność jest najlepszą polityką''. Poza tym w 1996 roku DTH zaliczyli jeszcze występy na ''[[Gurtenfestival]]'', ''[[Forestglade|Forestglade Festival]]'', na [[Waldbühne Berlin
W latach 1982 do 1997 zespól Die Toten Hosen miał już na koncie ponad 1000 koncertów. Podczas ich jubileuszowego koncertu - 28 czerwca 1997 roku przed 60-cio tysięczną publicznością zgromadzoną na [[Rheinstadion]] w ich rodzinnym mieście [[Düsseldorf]], doszło do tragicznego wypadku, w którym - wskutek naciskania przez tłum na scenę, została śmiertelnie zadeptana szesnastoletnia fanka z Holandii. Zespół od razu przerwał koncert, jednakże z nakazu miejskiej straży pożarnej, DTH zmuszeni byli dokończyć swój koncert, by nie wywołać paniki w tłumie. W szoku po zaszłych zdarzeniach DTH odwołali wszystkie koncerty zaplanowane do końca tego roku, i przez prawie dwa lata nie wystąpili na żadnych stadionach<ref>[http://www.dietotenhosen.de/alldieganzenjahre_biographie_1997.php Biografie 1997]</ref><ref>[[SWR3]] Club Magazin, Ausgabe 2/2000, S. 10–15. Interview mit Campino.</ref>.
W styczniu 1998 Die Toten Hosen wzięli udział w ''[[Warped Tour|Vans Warped Tour]]''. Trasa objęła festiwale w [[Nowa Zelandia|Nowej Zelandii]], [[Australia|Australii]], [[Japonia|Japonii]] i w [[Stany Zjednoczone|USA]], gdzie jak dotąd nie byli jeszcze tak dobrze znani. W tym samym miesiącu pojawił się Ich nowy singiel ''[[Pushed Again]]'', który poruszał taką tematykę jak bezprawie i represje polityczne<ref>[[Der Wahrschauer]], Ausgabe Herbst 2002.</ref>. Utwór ten przedstawili DTH niemieckiej publiczności podczas nielegalnego koncertu, zorganizowanego w [[Ahaus]], przeciwko transportom [[Odpady promieniotwórcze|odpadów radioaktywnych]]<ref>[http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-7851020.html Der Spiegel
Z końcem tego roku, zespół reaktywował swój pseudonim „Die Roten Rosen“ , pod którym wydali album świąteczny ''[[Wir warten auf’s Christkind]]'' parodiujący tradycyjne utwory i kolędy świąteczne. W 1999 z przyczyn zdrowotnych wynikających z problemów kręgosłupa Wolfgang Rohde zrezygnował na rzecz [[Vom Ritchie|George'a Ritchiego Vom'a]] z perkusji, który podczas koncertów świątecznych pod nazwą ''[[Little Drummer Boy]]'', miał już swój debiut przy perkusji. Ponownie pod nazwą „Die Toten Hosen“, zespół wydał w 1999 album ''[[Unsterblich (Album)|Unsterblich]]'', którego utwory koncentrują się przede wszystkim na przemijalności ludzkiego bytu. W tym samym roku, w ich wytwórni płytowej JKP, powstał soundtrack do filmu ''[[You Are Dead]]'', a tytuł filmu zainspirował ich do napisania
Na początku nowego roku, DTH ponownie odwiedzili Argentynę. Podczas koncertu odbywającego się 24 marca 2000 w „Museum“ w [[Buenos Aires]]; kilka minut po rozpoczęciu koncertu, wskutek naporu fanów na scenę, doszło do zarwania sceny. Na szczęście nikt nie został ranny, jednakże występ musiał zostać przerwany, a następnie powtórzony nazajutrz. Oba te występy zostały udokumentowane na płycie DVD ''En misión del señor'', która ukazała się w 2001 roku.
Linia 83:
[[Plik:Vom Ritchie 2009.JPG|thumb|Vom Ritchie 2009]]
W 2001 roku Die Toten Hosen wystąpili jako "Backgroundband" brytyjskiego zespołu T. V. Smith w albumie [[Useless]] zawierającym kompozycje Smitha powstałe od 1977. Później po pobycie na [[Kuba|Kubie]], kilku koncertach w [[Polska|Polsce]], w [[Czechy|Czechach]] i na [[Węgry|Węgrzech]] i po występie jako support przed [[AC/DC]] latem 2001 roku w [[Niemcy|Niemczech]], wydali w następnym roku (2002) album ''[[Auswärtsspiel]]''. Od lutego aż do grudnia 2002 roku DTH podróżowali po [[Niemcy|Niemczech]], [[Austria|Austrii]], i [[Szwajcaria|Szwajcarii]] i dali ponad siedemdziesiąt koncertów na po brzegi zapełnionych halach i stadionach. Dodatkowo wzięli udział w ''Himos Festival'' w [[Finlandia|Finlandii]], na ''[[Przystanek Woodstock|Przystanku Woodstock]]'' w [[Polska|Polsce]] , na''[[Sziget]]-Festival'' w [[Budapeszt|Budapeszcie]], i w dwóch koncertach w [[Buenos Aires]].
W międzyczasie została również wydana ich druga płyta w historii, zawierająca ich największe przeboje: ''[[Reich & sexy II]]''. W 2003 roku zespół zrobił sobie przerwę na wypoczynek, w międzyczasie dając jesienią kilka koncertów w [[Argentyna|Argentynie]], a w lutym 2004 roku powrócili z nowym albumem ''Friss oder stirb''. Wkrótce również opublikowali swój występ na [[Rock am Ring]] w formie płyty DVD i w październiku z wydaniem nowego albumu ''[[Zurück zum Glück]]'' świętowali swój szósty raz, gdy ich album znalazł się na pierwszym miejscu wśród niemieckojęzycznych Album-Charts. [[MTV]] wyświetliło w tym samym roku 16-częściowy program ''[[Friss oder stirb]]'', pokazujący DTH z ujęcia ich życia prywatnego, ich zajęć ich rodzin i przyjaciół, wydane później w lipcu 2005 w formie potrójnej DVD. Podczas ich tournee pod tą samą nazwą, znowu zostały wszystkie miejsca koncertowe do ostatniego biletu wyprzedane.
Linia 89:
Podczas [[Rock am Ring]] w 2005 roku, Die Toten Hosen nie spodziewano się ich w harmonogramie, jednakże DTH pojawili się spontanicznie robiąc fanom wielką niespodziankę. Organizator [[Marek Lieberberg]] wręczył im dlatego jako pierwszej grupie w historii festiwalu "Klucz do Rock am Ring", który ich uprawniał w przyszłości do przyjeżdżania, kiedy tylko zechcą bez żadnych wcześniejszych pozwoleń na festiwal<ref>Hollow Skai: ''Die Toten Hosen''. Hannibal, A-Höfen 2007, ISBN 978-3-85445-281-2, S. 73.</ref>. A jeszcze 2 lipca 2005 wystąpili na festiwalu [[Live 8]] w Berlinie.
W wrześniu 2005 Die Toten Hosen wystąpili wraz z gościnnie biorącymi udział muzykami [[Esther Kim]] i [[Raphael Zweifel]] w [[
10
=== Lata 2006-2011: ''album In aller Stille'', jak i trasy koncertowe ''Machmalauter'' i ''Schall und Rauch'' ===
[[plik:Breiti, Campino, Bob Geldof.jpg|thumb|Michael Breitkopf, Campino, Bob Geldof, Rostock 7. czerwca 2007]]
Rok 2006 był rokiem w którym DTH nie robiło prób i nie było żadnych koncertów. Campino wystąpił w tym czasie na [[Berlin|
Razem z [[Herbert Grönemeyer|Herbertem Grönemeyerem]], [[Die Fantastischen Vier|Fantastischen Vier]], [[Bono]], [[Bob Geldof]] i innymi, wzięli die Toten Hosen udział w koncercie Open-Air ''Deine Stimme gegen Armut'' co w tłumaczeniu oznacza: "Twój głos przeciwko biedocie". Koncert ten należy do koncertów z serii [[Music & Messages]] organizowanych w ramach protestu przeciwko szczytom G8, i odbył się 7
[[plik:Sziget festival 2009 - day 2 die toten hosen 4.jpg|thumb|Sziget Festival 2009]]
Koncerty: 27 maja w [[Hamburg]]u, 28 maja w [[Berlin]]ie jak i występy na początku czerwca na [[Rock am Ring]] i [[Rock im Park]]; objęły trasę koncertową pod mottem ''Hals + Beinbruch Tour '08'' (pl: Złamanie szyi i nogi Tour), jako że [[Campino]] z początkiem maja złamał sobie nogę<ref>[http://www.dietotenhosen.de/alldieganzenjahre_bilderstories_halsundbeinbruch_1.php Tourbericht auf der offiziellen Webseite]</ref>. Album studyjny ''[[In aller Stille]]'' z całkiem nowymi
[[Plik:Campino.Wroclaw2010.JPG|thumb|Koncert Die Toten Hosen we Wrocławiu w 2010 roku]]
W kwietniu 2009 Die Toten Hosen
Pod nazwą ''Schall und Rauch'' odbyli Die Toten Hosen we wrześniu i październiku 2010 trasę po [[Azja Środkowa|Azji Centralnej]]. Dwa koncerty odbyły się w [[Kazachstan]]ie: w [[Astana|Astanie]] i w [[Ałmaty
5 października w [[
== Dyskografia ==
Linia 123:
* 1991 ''[[Learning English, Lesson One]]''
* 1991 ''[[The Nightmare Continues E.P.]]''
* 1993 ''[[Kauf MICH!
* 1993 ''[[Reich & sexy]]''
* 1994 ''[[Put Your Money Where Your Mouth Is]]''
|